Milford Sound

Soms heb je van die dagen dat de dagelijkse beslommeringen bijna alle tijd innemen. Boodschappen doen, mail en appberichten checken, watervoorraad aanvullen et cetera. We worden steeds handiger in al die zaken; komen een winkel binnen, zeggen goede dag, lopen door naar het toilet voor een grote boodschap en vragen vervolgens om een voucher voor internettoegang om daarna zonder iets te kopen weer naar buiten te gaan. Het is echt verschrikkelijk. De laatste keer maar een kaart gekocht ter compensatie.
Het vuil van de camper kunnen we kwijt in een 'dumpstation'. Het zijn gratis faciliteiten om je toilet te legen, vuil water te lozen en schoon water te vullen. En op het zuider eiland is er vaak ook nog de gelegenheid om je afval gescheiden weg te kunnen gooien. In Wanaka is het dumpstation echt heel luxe. En dat is maar goed ook; de wc is overstroomd en als er iets vies is...

Op weg naar de volgende overnachtingsplaats rijden we door een dal. De rivier staat bijna droog en de bedding staat vol met lupine, digitalis en brem. Het zijn planten die hier eigenlijk niet horen en het gevecht tegen dit onkruid is haast niet te overwinnen. Hoe erg ook, het is een overweldigend beeld. Al die kleuren!

Vandaag slapen we op een camping waar we kunnen douchen en de afvoer van het vuil water kunnen checken. Soms loopt de gootsteen niet door, of komt het vuile water in de douche weer omhoog. En verder bereiden we ons voor op de volgende tocht. Gaan we naar Milford Sound of Doubtful Sound? Of allebei?

De weg naar Milford Sound (en terug, er is geen andere manier om er te komen) zit vol met top attracties. Overal lookouts en leuke wandelingen. Tijdens een stop bij de Homer-tunnel krijgen we eindelijk de gelegenheid om de kea (Nieuw Zeelandse papagaai) eens goed op de foto te zetten. Over de tocht van 120 kilometer doen we de hele dag. En het treft; het is bijzonder mooi weer en dat komt niet vaak voor. In Milford regent het 200 dagen per jaar en valt er 7 meter.

De enige camping is prachtig, maar ook hier weer sandflies. Hoewel de OFF heel goed werkt tegen die krengen is het niet fijn om buiten te zitten. Ze blijven om je heen zwermen en zijn hoogst irritant!

De volgende dag varen we een kleine 2 uur het fjord in. We zijn er al een beetje bang voor, maar de tocht is uitermate teleurstellend. We zien nauwelijks iets vanwege de regen en de mist en we zijn ook ongelooflijk verwend. De fjorden in Noorwegen en Patagonië zijn gewoon mooier. En helaas vandaag ook geen dolfijnen of pinguïns (maar wel zeeleeuwen).

Hoewel in Milford geen faciliteiten zijn en de enige benzinepomp maar af en toe benzine heeft, blijkt er toch perslucht te zijn voor autobanden. Pfff..., anders had er toch echt een band gewisseld moeten worden.

Weer terug in Te Anau kopen we chocolademelk en chocoladekoekjes. Het is zo koud, het lijkt wel winter. Het doet een beetje denken aan Nederland, waar vandaan we de meest schattige sint- en kerstfoto's krijgen toegestuurd.

Gletsjers, meren en de kust

Na regen komt....Het is een stralende dag om de gletsjers te kunnen bekijken. Er liggen twee gletsjers vlak bij elkaar en na het lezen van alle commentaren besluiten we om de Fox Glacier op te gaan.

Maar wat schetst onze verbazing, de gletsjer is dusdanig gesmolten dat alleen een helikopter mensen op de ijsmassa kan zetten. Een wandeltocht, met tussendoor kleine stukjes vliegen kost op z'n minst € 300,- p.p. Dat is sowieso al een hoop geld, maar het idee dat de gletsjers smelten door de klimaatverandering en dat je daar dan met een vlucht gezellig aan mee doet, gaat ons toch echt te ver.
Dan maar een wandeling naar de gletsjertong, dat is ook prima. En daar wacht de volgende teleurstelling; door de enorme regenval van de afgelopen tijd zijn er werkzaamheden aan de gletsjerbedding en mogen we niet verder lopen. De tong is te benaderen tot 1000 meter afstand. We zien een glimp en keren om, terwijl de helikopters af en aan vliegen.

Het nabij gelegen Matheson Lake staat bekend om de mooie spiegelingen van de bergen. We gaan ons geluk daar beproeven en maken een heerlijke wandeling om het meer. Wanneer we het meer achter ons laten komen diverse besneeuwde toppen (Mount Cook en Mount Tasman) tevoorschijn. Toch nog een mooi cadeautje als afscheid van het gletsjergebied.

Overnachten aan de kust is favoriet. Bij Bruce Bay vinden we een geweldig mooie slaapplaats. De camper gaat op de 'tv-stand', dat wil zeggen: top uitzicht vanuit het achterraam, waar we daar tot na zonsondergang doorheen staren en de meest prachtige foto's maken (door het raam heen). Vooral ramen en deuren dicht, om de duizenden sandflies buiten te houden. Af en toe stopt er een auto om ook van het mooie uitzicht te genieten. Nietsvermoedende mensen stappen uit voor een foto, en dan is het voor ons 'Lucky tv'.

Er is niets zo wisselvallig als het weer in Nieuw Zeeland. Vier seizoenen op een dag gaat hier echt op. Gelukkig is nadenken over de kledingkeuze niet nodig; de sandflies bepalen dat een lange broek en lange mouwen een absolute must zijn. En verder weten we ook vaak niet wat de dag ons brengt aan activiteiten.

We laten ons leiden door wat er op ons pad komt. Zo wordt een fotomoment bij een kreek (Ship Creek) een wandeling van meer dan twee uur. Vanaf een uitkijkpost hebben we goed zicht op een tui. Eindelijk lukt het ons om deze vogel, voor ons toch wel het symbool van Nieuw Zeeland zolang we de kiwi niet te zien krijgen, echt mooi op de foto te krijgen.
Wat een overweldigende natuur en wat een rust. Het is moeilijk te bevatten dat er hier maar zo weinig mensen leven. En ondanks het feit dat het vakantieseizoen begonnen is, komen we maar weinig mensen tegen.

Onze slaapplaats wordt een prachtige plek direct aan Lake Wanaka. Bij aankomst is het weer nog geweldig, maar al gauw drijven de wolken over en steekt de wind op. De zonsondergang is dramatisch en het schudden van de camper is prima zolang we zitten. Maar als we in bed liggen wordt het schudden toch beangstigend. Midden in de nacht rijden we de camper naar een iets meer beschutte plek om met een iets meer geruststellend gevoel te kunnen slapen.