We zijn weer terug in Quito. Het was niet de bedoeling om hier weer te belanden, maar de busstop in Papallacta hebben we gemist. Ach, en het is zo slecht nog niet om op een terras met een glaasje te mijmeren over een geweldige tijd in het regenwoud.
Na een busrit van twee uur vanuit Lago Agrio gaat de reis verder per boot. We maken deel uit van een groep van 9 personen onder leiding van naturalist en gids Luis. Hij maakt deze reis tot een geweldige belevenis. Geboren en getogen in het oerwoud, opgeleid door zijn vader, gejaagd op alles wat los en vast zat en nu een van de grootste kenners en beschermers van de jungle. Met ogen die werkelijk alles zien en op de hoogte van de meeste recente wetenschappelijke inzichten neemt hij ons 5 dagen mee in de jungle. We varen, wandelen, peddelen op allerlei verschillende momenten van de dag. Ook ´s ochtends vroeg en ´s avonds als het donker is. En waar moet je dan beginnen met schrijven? We hebben zoveel gezien aan verschillende soorten apen, vogels, papegaaien, kikkers, insecten, vlinders, spinnen, vleermuizen, slangen, kaaimannen, vissen, schildpadden en niet te vergeten de roze rivier dolfijn. En we hebben zoveel gehoord over de geneeskrachtige werking van bomen en planten. Het is gewoon teveel.
Onze lodge ligt aan een lagune. Op het moment dat we arriveren staat er nog 1,5 meter water midden in de lagune. Vijf dagen later is zwemmen verboden en moeten we uitkijken dat we midden op het water niet vast komen te zitten met onze boot. Het waterpeil zakt met meer dan 20 cm per dag. Bomen die eerst nog onder water stonden zijn te voet te bereiken. Het is een maffe gewaarwording. Uiteindelijk zal de lagune droog komen te staan en migreren de dieren naar Brazilie en Peru, om in de regentijd weer terug te komen.
Even een greep uit de hoogtepunten. Met stip op nummer 1 staat de anaconda. Op dag 1 gaan we na aankomst snel naar een boom die in het water ligt. Daar is een paar minuten daarvoor een grote anaconda waargenomen. Helaas is hij verdwenen als wij arriveren. Maar tegen de avond zien we hem wel, verstopt in een boom zien we een klein stukje van zijn 6 meter lange lijf. Vervolgens gaan we een paar honderd meter verderop zwemmen. Het is een ongelooflijk eng idee, maar we vertrouwen er maar op dat het echt kan. Het is heerlijk om even al het zweet af te spoelen. Overigens is uit de boot springen geen probleem. Weer erin zien te komen is een uitdaging :-).
De volgende dag varen we als eerste naar de plek waar we de anaconda hebben gezien. Op dat moment is hij nog niet uit zijn schuilplaats gekropen, maar een paar uur later wel. Het is adembenemend om te zien. Zo mooi!
Op nummer 2 staat de roze rivierdolfijn. Erg zeldzaam en een geluk dat hij het gebied nog niet verlaten heeft. Helaas is het niet gelukt om er een foto van te maken.
Op nummer 3 de broken branch bird. Een vogel die eruit ziet als een tak. Zelfs van een meter afstand is hij nauwelijks te onderscheiden van de boom. Luis ziet hem op meer dan honderd meter afstand. Het is niet te begrijpen hoe dat kan. Eén vogel heeft een jong op de borst. Het is een unieke foto geworden.
Op nummer 4 verschillende kikkers, waaronder een zeer giftige. Wanneer je die aanraakt ga je dood. De kikker is zeer zeldzaam en Luis treft hem maar eens in de 5 jaar aan. Wat een geluk!
Op nummer 5 de bananenspin. Een aanvaring met zo´n exemplaar overleef je ook niet. En ook deze spinnen zijn niet vaak waar te nemen. De bananenspin mag niet verward worden met tarantula´s. Die hebben we ook gezien in allerlei soorten en maten, maar zijn niet gevaarlijk.
We hebben het overleefd. Het was een geweldige ervaring en gaan zeker nog eens terug.
