Het is al weer even geleden dat we de Japanse Alpen inreden. Van Matsumoto, via Ena naar Iibama. Een landelijk gebied in een vallei met rijstvelden. Waar de tijd heeft stilgestaan en waar de stilte ook heel erg stil is en donker ook daadwerkelijk donker.'s Avonds lopen we met volle maan van het ene naar het andere dorp. Tussen de laaghangende nevel en de geur van houtkachels.
De boemel en de bus brengen ons in Magome waar we de voormalige postroute lopen tussen Kyoto en Tokio. Een dagtocht in de bergen, met kans op beren en wilde zwijnen. Om ze te verjagen moet je de bel luiden. Helaas weer geen beren vandaag, maar wel makaken, die zich aangepast hebben aan de menselijke activiteit. Ze maken handig gebruik van de elektriciteitsdraden en lopen (zoals survivalers doen) behendig tussen twee draden.
Ons airbnb is een modern en heel groot eigen huis. De tweede nacht slapen op de slaapzolder twee Fransen, waar we het natuurlijk weer erg gezellig mee hebben. We hadden graag nog een paar nachten willen blijven in deze mooie streek en in het prachtige huis. Dat is het nadeel om van te voren de reis vast te leggen; we moeten weer verder.
De tweede bestemming in de Alpen is Takayama. Een wat groter dorp, maar helaas erg ontdekt door de toeristen. De plaats is mooi, maar de drukte valt ons zwaar tegen. We besluiten om niet nog weer een dagtocht te maken naar het platteland (we zijn bang voor hordes toeristen) en blijven in Takayama om de ochtendmarkt en de rest van de stad te bekijken. In het openluchtmuseum Hida Folk Village is het helemaal niet druk en krijgen we dezelfde indruk van de oude boerderijen. Na twee nachtjes Rickshaw Inn, waarbij we de tweede nacht een mega kamer krijgen ter compensatie van de wc lucht de eerste nacht, reizen we naar Kanazawa.Alle treinreizen zijn even prachtig. Ruige bergen, rivieren, en bossen die beginnen te verkleuren.
Kanazawa is het einde van de Alpen en ligt aan zee. We verkennen de stad op de fiets en bezoeken een van de mooiste tuinen van Japan (Kenrokuen) en het museum voor moderne kunst.
We eten bij de sushi-tent aan de bar, waar de Ipad alle gerechten laat zien en met een druk op de knop kunnen bestellen. Of je pakt ze gewoon van de lopende band voor je. De tafeltjes worden bediend door de shinkansen, die met gerechten keihard door de zaak rijdt en keurig bij het tafeltje stopt waar het moet zijn.
Voor we de volgend dag naar Uno vertrekken, nog wat zakelijke en administratieve regelzaken in de stad en is er nog net wat tijd over voor de Geisha-wijk van Kanazawa. En dan zijn we de Alpen weer uit.
