Hokkaido

Vanuit Tokio gaan we met de shinkansen naar Sapporo op het noordelijke eiland Hokkaido. De bullettrain raast met 340 km/h door het landschap. De helft van de tijd is er niet veel te zien door de oneindige hoeveelheid tunnels.
's Avonds wijzen we ons eten aan op de menukaart. Hans kiest iets wat op "beef" lijkt. Het blijkt een soep te zijn met onsmakelijke stukken runderdarmen, volgens de kok een lokale specialiteit.





























De volgende dag gaan we meteen door naar Asahikawa. We komen later nog wel terug in Sapporo, maar willen eerst nog de bekende herfstkleuren van het binnenland van Hokkaido meemaken. Een dreigende typhoon blijkt gelukkig af te buigen. In het hotel in Asahikawa is het bed zo slecht dat we om een andere kamer vragen en krijgen een veel grotere en luxere kamer met een prachtig uitzicht.

We maken een dagtrip naar nationaal park Daisetsuzan en wandelen rond Mt. Asahidake. We vertrekken bij -3 graden Celsius. De met sneeuw bedekte berg blaast continu stoom - met zwavellucht - uit. Helaas zijn de prachtige dieprode kleuren van de begroeiing al weer weg, maar ook zonder het felle rood is het landschap prachtig.

's Avonds worden we geweigerd bij een leuk uitziend klein eettentje en belanden we bij een traditioneel Japans restaurant. De onleesbare menukaart vertalen we nu maar door een foto te maken met de Google translate app, echt superhandig.

Zondag in het park

Het belooft heel mooi weer te worden en we vragen onze gastheer Takumi voor een 'natuur-cultuur' tip. Vlakbij zijn appartement blijkt een van de mooiste tempels van Tokio te staan die niet ontdekt is door toeristen. Op de weg ernaartoe komen we eerst langs een begraafplaats en daar zijn we dol op. Alle graven zijn een soort kleine torenhuisjes, met een wierook-altaar en een schouw waar bloemen en andere offers op staan. Als er dranken worden geofferd, is het blikje of het flesje alvast opengemaakt. Naast de graven staan 'offerstokken'; welke betekenis deze hebben moeten we nog uitzoeken. Ook de begraafplaats heeft een tempeltje; met drankenautomaat natuurlijk. Zouden ze in Japan ook een schoonheidscommissie hebben? Hoe dan ook, er heerst een hele vredige sfeer.

De tempel een stukje verderop ligt in een oogverblindend park, met prachtige beelden en waterpartijen. Ook hier weer een enorme rust. Boeddha doet zijn werk.

Op weg naar het station passeren we een park waar de omwonenden hun zondag doorbrengen met gezin, hond en ouders. Er wordt gewandeld, gespeeld, gerend, gefietst; alles zonder geluid :-). Op een bankje slaan we het tafereel gade en krijgen een beeld van 100 jaar geleden bij ons.

De middag brengen we door in het centrum van Tokio. Vanwege de hitte zoeken we ook hier weer een park op. We slapen even op het grasveld van het Imperial Palace en na sluitingstijd dwalen we door de straten van de universiteit.
Wat een heerlijke relaxte zondag in Tokio.