Gastvrijheid

Vandaag op bezoek bij de ouders van Tanei. Een zeer speciale gebeurtenis, aangezien de ouders in ‘the interior’ wonen, 8 kilometer vanaf een doorgaande weg.


Ook onze gastheer en gastvrouw vonden het een speciale dag, iedereen was op de hoogte en dus ook uitgenodigd. De broers en zussen, een oom en tante, een neef (head teacher van Mopia), buurvrouw, een vriend en gedurende de dag kwam er nog van alles aanlopen om ons de hand te schudden.


De ouders van Tanei leven nog als traditionele Maasai. Ze hebben een iets moderner zelf gebouwd mudhouse, een kudde, dragen traditionele kleding en spreken alleen Maasai. Ondanks de enorme verschillen hadden we direct contact en hebben we verschrikkelijk gelachen. Het was zo gezellig en iedereen was erg blij: ‘Kitishipate oleng’ (we zijn erg blij).


Natuurlijk was er volop eten en Keniaanse thee (chai).


Het was voor ons allemaal een enorme belevenis. De foto’s spreken voor zich.

Pasen

De moskee verstoorde om 6 uur wreed onze nachtrust. Het gejengel duurde tot 7.45 uur. Daarna begon er een kerk met gezang; dat klonk ten minste nog leuk.
Om 10 uur met Tanei naar de AIC (African Inland Church). Hoewel het om 10 uur zou beginnen, was alles nog in voorbereiding. Een uur later dan gepland begon de fantastische happening (terwijl de laatste tent nog werd opgezet). Maar liefst 4 koren met prachtige dansen. Junior en senior schoten bij de eerste klanken gelijk vol. Het was zo puur en echt. Gelukkig was er weinig gepreek en veel muziek op z’n Afrikaans, inclusief overstuurde luidsprekers.
Gastpastores, de kerkenraad en andere bijzondere gasten achter een prachtig versierde tafel. Slingers, ballonnen, kunstbloemen en twee echte bloemstukken. Alles en iedereen op z’n paasbest.
Het koor uit Namanga presenteerde haar cd met veel tamtam en een geweldige dame die de promotie deed. Het geld werd letterlijk uit onze zak geklopt.

Het werd een vier uur durend evenement met aansluitend een warme maaltijd voor iedereen. De kookploeg was al vroeg in de weer om op houtvuur 500 monden te voeden. Wij mochten in de kerkeraadskamer eten. Alle heren gingen als eerste aan de tafel zitten, een paar dames, waaronder wij, aan de kant.
De dames bedienen – zo hoort het - en de heren eten. De bisschop krijgt nog iets extra’s.

Aan het eind van de stralende middag vielen de eerste regendruppels. Net genoeg om het stof af te spoelen.
De dag eindigde zoals die begon. Non-stop herrie uit de moskees, van 6 uur ’s avonds tot 3 uur in de nacht. Het was oorverdovend en zonder oordoppen viel er niet te slapen. Nu maar hopen dat dit alleen met Pasen zo is.