Geen beren in het wild, maar wel op de weg

Na het ontbijt scheiden de wegen van de jeugdherberggangers. Voor ons is het even slikken, want onze 'vrienden voor één dag' gaan allemaal naar een gebied iets ten noorden van waar we zitten om de beren op te zoeken. Wij kunnen helaas niet mee; we hebben voor 3 dagen een airbnb geboekt in Sapporo. Bovendien is het lastig om er te komen zonder auto.
De snik wordt nog groter als bij aankomst op het station blijkt dat we een andere route rijden en diverse keren van trein naar trein of bus mogen overstappen, wat ons 3 uur vertraging oplevert. De tyfoons van de laatste weken hebben dusdanige schade aangericht, dat er gewerkt wordt aan het spoor. Waar kennen we dat toch van? Toch is de NS niet te vergelijken met de Japanse Railway. Bagage wordt netjes uit de bus gehaald en onze rugzakken worden heel secuur uit de regen gehouden. En de voorlichting en begeleiding is echt fantastisch.

Bij aankomst in het 'cozy appartment' staat ons nog een verrassing te wachten. Het is klein, warm en bedompt; het keukentje erg vies en 'cozy' verwijst naar tl-verlichting en plastic serviesgoed. Moe van de lange dag blijk ik (Maartje) dan toch nog niet zo Zen te zijn.
Maar goed, na een mail aan de eigenaresse komt er morgen een schoonmaakster. We verzetten wat meubels waardoor er meer ruimte ontstaat, kopen aan de overkant wijn en bier en dan valt het uiteindelijk toch best wel mee.


De weerapp voorspelt voor zondag een regenachtige dag. Maar als om 11 uur de regen nog steeds niet is gevallen besluiten we om de Olympische skischans te bekijken. Wat een geweldige beslissing! Het is heel helder en vanaf het observatorium heb je een prachtig uitzicht op de stad.
We hebben nog tijd over en gaan aan de andere kant van de stad naar Moerenuma, een landschapspark aangelegd op een voormalige vuilnisbelt. De kou en de dreigende luchten maken het park tot een sprookje.

Tot slot nog een ramen eten in één van de beste tentjes van Sapporo om daarna thuis te komen in een keurig gepoetst appartement. Jammer dan van de beren, maar deze dag was super.

Onsen

Van Asahikawa reizen we naar Lake Kussharo, dieper het binnenland in. De trein rijdt een lang stuk langs de noordkust van Hokkaido die erg Nederlands aandoet met zijn duinen. Bijzonder om pal langs de zee te reizen met de trein.

We overnachten in een erg leuk Youth Guesthouse waar de eigenaar/kok het presteert om iedere dag een heerlijk Japans ontbijt en diner samen te stellen. Het eten bestaat iedere maaltijd uit diverse kleine hapjes, met vis, ingemaakte of gefermenteerde groente, zeewier, salade, misosoep, rijst en thee. Het is echt zalig.







































Vanwege de enorme wind en koude (het voelt in de ochtend aan als 0 graden), besluiten we om niet te gaan fietsen, maar om te wandelen. De wandeling voert ons naar het meer, met de onsen (natuurlijke warmwaterbaden) en een schiereiland.









's Avonds, zoals het in een jeugdherberg hoort, worden de verhalen uitgewisseld en zet een Japanse toerist de plastic flesjes Japanse jenever op tafel. Het spul is 20% en luistert naar de naam 'grote man' en 'mooie natuur'. Er moet net zoveel gedronken worden dat iedereen een leeg flesje als aandenken mee naar huis kan nemen. Het wordt steeds gezelliger en het plan wordt geboren om de zonsopkomst te bekijken vanaf een bergpas om zo de laaghangende bewolking in het meer te fotograferen.

Na een kort nachtje rijden we om 4.30 uur met een Duits stel en de gekke Japanner naar de bergtop. Helaas is het te bewolkt voor een mooie gekleurde zonsopkomst, maar het uitzicht is wel geweldig.

We rijden door naar een van de onsen aan het meer. Nog voor het ontbijt liggen we te dampen in een badje met prachtig uitzicht. We worden al steeds meer echte Japanners.