De reis in Japan loopt ten einde. Nog een paar uur en dan checken we in voor Nieuw Zeeland. Een mooi moment om even terug te blikken.
Hoe worden wij een Japanner? Voor Hans gaat dat heel moeilijk worden. Hij is gewoon te groot voor dit land. Huizen, stations, winkels, bedden, keukens, douches..., alles is te kort en te laag. Maar gelukkig zijn de mensen zo vriendelijk dat ze hem er telkens op wijzen dat hij moet bukken.
Voor Maartje is het eveneens niet gemakkelijk. Hoewel de lengte passend is, moet er nog wel meer af dan die paar kilo die we allebei kwijt zijn geraakt. Japanners zijn gewoon niet dik. Het valt op als je een dikke Japanner ziet.
En voor de rest: we zouden het hier prima uit kunnen houden (alle geboden, verboden en selfienemende Japanners nemen we dan op de koop toe). Wat een heerlijk land, met enorm veel afwisseling in natuurschoon, prachtige cultuur en geweldige oude gebouwen. Ook de veiligheid is bijzonder. Huizen gaan niet op slot of hebben soms gewoon geen slot. En wat dacht je van de treinen. Geen vertraging meegemaakt, behalve dan die keer dat de typhonen hadden huisgehouden. En het eten, zo heerlijk! Maar een land wordt uiteindelijk gemaakt door de mensen die er wonen. En die zijn gewoon super. We snappen de uitspraak van onze eerste gastheer, dat het in vergelijking met de VS saai is en dat er nauwelijks sprake is van diversiteit, maar wij vinden het absoluut niet saai. Sterker nog, we willen hier best een paar jaar van ons leven doorbrengen.
Arigato Nippon, Sayonara
