Plain of jars

Met een lichte hoofdpijn zijn we nieuwjaarsdag verder gereisd naar het oosten, met Phonsavan als eindbestemming. De reis was prachtig, maar wel erg bochtig en de busruimte redelijk krap. Op het laatst kon Hans alleen nog maar op zijn handen zitten om de pijn dragelijk te houden.

Phonsavan is een nieuwe stad, die ongelooflijk hard groeit en daardoor ook ontzettend lelijk is! Maar gelukkig vonden we op de berg net buiten de stad een leuke accommodatie. Een kamer in een soort berghut met eigen open haard. Verder was het een beetje vergane glorie, en denkt de eigenaar waarschijnlijk nog steeds dat hij erg chique is. De knipmessen doen de deur voor je open en kijken het eten zo'n beetje van je bord (terwijl het niet te eten is). Maar prima voor twee nachten.
In de buurt van Phonsavan is een aantal 'plain of jars'. Plaatsen waar allemaal stenen kruiken liggen, waarvan nog steeds niemand exact weet waarvoor ze gebruikt zijn en hoe oud ze zijn. Waarschijnlijk werden de doden hierin begraven en zijn het heilige plekken. Het doet een beetje denken aan onze hunebedden en Stonehenge in Engeland. Het is fascinerend om te zien.
Onze gids had drie verschillende verhalen over de kruiken, vanuit de Lao visie, vanuit de Hmong (het volk dat hier leeft) en vanuit Unesco onderzoekers.
De gids was een verhaal apart. Hij wist ons veel Mhong verhalen te vertellen; allemaal met een mystieke en spirituele achtergrond. Maar hij wist ook van geen ophouden. Hij nodigde ons ook uit om met hem de bergen in te gaan, te jagen op eekhoorns, zwaluwen te vangen met netten en vissen te vangen met behulp van explosieven. Nadat we een opmerking hadden gemaakt over het belang van natuurbescherming hield hij op. Waarschijnlijk toch een beetje gekwetst.

Het gebied in deze regio is heel hard getroffen door de Indochina-oorlog en de geheime oorlog van de CIA, die samen met de Mhong tegen het communisme vocht. Hier zijn de meeste bommen en explosieven gevallen van heel Zuid-Azie. Aangezien er nog heel veel niet ontploft is (UXO - unexploded ordnance), sterven er per jaar nog steeds 60 mensen en raken er talloze mensen gehandicapt. Het zorgt er ook voor dat de arme bevolking niet in staat is om nog niet onderzochte stukken land te exploiteren, waardoor ze ook arm blijft.
We hebben het voorlichtingscentrum van MAG (Mines Advisory Group) bezocht en 's avonds in een guesthouse de film over de geheime oorlog van de CIA bekeken. Indrukwekkend, maar ook ongelooflijk wat hier gebeurd is. Volledige waanzin, waar niemand beter van geworden is.