De gletsjers

De laatste dag in Torres del Paine bestond uit een stevige klim naar Lago Grey. Aangezien we daar opgepikt zouden worden door een boot, hadden we tijdsdruk.
Maar onze conditie wordt steeds beter en de kuiten steeds voller. Met andere woorden: we konden het ´makkelijk´ aan.

Met de boot de zijn we langs de gletsjer gevaren. Wat een natuurgeweld! En gelukkig kwam speciaal voor ons even de zon door. Verder was het ´s middags een druilerige bedoening met zo mogelijk nog druilerige Amerikanen aan boord.


De dag erna hebben we het park verlaten. Gewoon door weer eens zelf te reizen, zonder gidsen en taxi´s. Ondanks de enorme vertraging die we opliepen was het voor ons echte vakantie. Alles zelf regelen is toch echt veel leuker.
Midden in de nacht zijn we in El Calafate (Argentinie) beland. Een dorp wat voor de helft uit locals en voor de andere helft uit toeristen bestaat. Het is de uitvalbasis voor diverse tours, onder andere een bezoek aan de Perito Moreno. Deze gletsjer hebben we er gelijk maar achteraan geplakt. Dit keer waren de goden ons goed gezind: prachtige luchten en zon. Met donderend geweld kwamen met regelmaat de stukken sneeuw en ijs naar beneden gezeild.

Je raakt gewoon niet uitgekeken.
Morgen even een dagje rust en inkopen doen voor de kerst. Eerste kerstdag verkassen we weer naar een natuurgebied in Argentina, rondom de piek Fitz Roy.
Op dit moment zit ik met adrenaline tot aan mijn oren achter de PC. We zijn de foto´s aan het bekijken en hebben een virus opgelopen op de memorycard. Ik geloof dat het weer goed gaat komen, maar even schoten alle beelden aan me voorbij en zag ik alles in de digitale prullenmand verdwijnen. Dus nu maar snel een DVD laten branden in de hoop dat de DVD niet gebroken thuis komt (wanneer hadden we dat ook al weer eerder meegemaakt?).
Oh ja, voor de echte vogelaars. de aquila in Punta Arenas bleek een Caracara. Soms weten eigenzinnige reizigers meer dan park rangers.