Op safari in Tanzania

Laat naar bed en heel vroeg op om naar Tanzania te vertrekken. Koringo doet ons om half zes uitgeleide en zorgt er voor dat  we zonder problemen de grens kunnen passeren. Wel heel veel papierwerk natuurlijk.

In Arusha staat onze gids/chauffeur al op ons te wachten.

-  Nu ik dit zit te schrijven zie ik een aantal koeien met een Maasai jongen door de tuin van het hotel lopen. Het is nu ook duidelijk waarom er gisteren zo’n grote vlaai voor onze deur lag.-

Eerst een heerlijk ontbijt in een mooi koffiehuis en daarna op weg naar Lake Manyara, 126 km verder. Het valt ons op dat de wegen hier zoveel beter en schoner zijn dan in Kenia. De gids vertelt dat er hoge boetes staan op het weggooien van afval en zelfs op spugen.

Het park Manyara is 330 vierkante km groot,  waarvan 220 water.

Het is hier ongelooflijk groen vanwege het “groundwater forest”. Je blijft lachen om de bavianen die hier in grote groepen leven. Veel olifanten, giraffes en nijlpaarden gezien. De foto’s passen niet meer in één album.

Aan het eind van de dag worden we opgegeten door de vliegen en zijn we blij dat we naar ons

hotel kunnen. Daar wacht ons een nieuwe verrassing. Een tuin vol bloemen, smetteloos gazon, beeldschone kamers en uitzicht op de bergen. Na een overvloedig diner nog even op het terras bij een vuurtje kletsen met een stel Noren die op een internationale school werken. Zo pikken we overal informatie op.

Maartje Sr.

Gevarieerd dagje Namanga

Donderdag brengen we een bezoekje aan de office, waar de nieuwe printer in gebruik genomen is. Een hele vooruitgang. Buiten onder een  boom staat een generator te loeien die de printer maar nauwelijks van genoeg stroom kan voorzien.

Op hetzelfde terrein staat een groot mudhouse van de vrouwengroep. Veertig Maasai vrouwen vormen een coöperatie en verkopen hier hun zelfgemaakte sieraden. Grote hilariteit als Hans een soort voorhoofdsversiering omgedaan wordt.

We gaan ook de nieuwe office en de bibliotheek, die allebei in aanbouw zijn, bekijken. Af en toe steekt er een koe of een geit zijn kop om een hoekje.

Maartje jr en Hans wandelen ook nog naar Ebirika, waar een nieuw lokaal gebouw wordt.

’s Avonds bekijken we samen met Tanei, Paul en Koringo de ruwe versie van de documentaire van het Catharina Fonds, over scholing van de Maasai kinderen met behoud van hun eigen cultuur. Mooie beelden. Daarna hebben we een heel inhoudelijke discussie over de inhoud. Voor mij ook heel fijn om hier bij te zijn.

Maartje Sr.

Bezoekjes en verzoekjes

Vandaag eerst het Namanga Health Center bezocht, waar we een door Jeroen gemaakt fotoboekje hebben afgeleverd. Daarna doorgelopen voor een bezichtiging van Tanei’s eigen huis. Ze heeft een ontzettend mooi en leuk huis met aparte keuken en slaapkamer. Het huurhuis maakt deel uit van een soort hofje met gedeelde wc’s en douche en er is zelfs elektriciteit en stromend water, in tegenstelling tot het mudhouse van haar ouders. Als cadeau voor haar ouders hebben we een led-lamp op zonne-energie meegenomen.

Na een heerlijke fruitlunch bij Tanei zijn we opgesplitst. Tanei en de Maartjes gingen vergezeld van Susan enkele families met gehandicapte kinderen bezoeken.

Hans ging terug naar het hotel om de mobiele telefoons van Geodan te verdelen. Gisteren is Paul nog op en neer gegaan naar Nairobi om 7 telefoons die een SIM-lock hadden te laten unlocken, wat voor maar liefst 6 stuks is gelukt. Al vanaf de eerste dag dat bekend was dat we mobieltjes hadden meegenomen werd er door iedereen op geaasd, zelfs de meisjes van de hotelreceptie hadden een verzoekje... Maar samen met Paul en Koringo is er een rechtvaardige verdeling gemaakt. De (nieuwe!) carkit is vergeven aan de ambulance voor het Namanga Health Center. Drie telefoons beschikken over een sterke externe antenne, dus die waren ideaal voor de afgelegen scholen in de ‘interior’ (Mopia, Olmanie, Enoosampurrumpurr). De overige zijn verdeeld over Koringo en de overige scholen. Iedereen zal er ontzettend blij mee zijn. Volgende week vrijdag gaan we naar Olmanie en zullen we er een overhandigen.

Hans

De bezoekjes aan de diverse gezinnen hebben grote indruk op mij ge maakt. Voor een gehandicapt kind zorgen is bij ons al een enorme opgave, maar hier in mijn ogen bijna onmogelijk. Luiers, aangepast meubilair, stromend water, laat staan een inloopdouche, een eigen bed is allemaal niet aanwezig. Toch slagen deze ouders er in om de kinderen er goed verzorgd uit te laten zien. Ze zijn zo toegewijd.

Ik ben niet zo lang bij de gesprekken geweest en had zodoende gelegenheid om op de verschillende erfjes rond te kijken. Een keer had ik een drom kinderen om mij heen die allemaal tegelijk op de foto wilden. Nadat iedereen de foto’s gezien had en ik bijna onder de voet gelopen werd, moest ik ze weer in het gelid zien te krijgen. Ik vroeg of ze een liedje voor me wilden zingen. Hoofd, schouders, knie en teen bleek ook in het engels te bestaan. Toen ik vroeg of ze ook een Masaai liedje kenden begonnen ze spontaan te zingen en te springen. Je staat er  versteld van hoe hoog kleine kinderen al kunnen springen.

De bezoekjes en de families waren totaal verschillend van elkaar, evenals de  omstandigheden. Het was ook bijzonder om bij twee moslim families te komen.

Ze waren gastvrij, maar gereserveerd. Bij een familie moest de moeder plotseling weg en daar voltrok zich een complete metamorfose. Van een een aardige vrouw met een hoofddoek veranderde ze opeens in een soort geest  waarvan je alleen de ogen nog zag. Ook haar stem veranderde. Wat kleding met je doet. Zo zien wij de moslimvrouwen hier op straat.

Schrijnend vond ik de armoede van het gezin met het jongetje Jeffrey. Golfplaten zijn hier heel gewoon, maar allerlei bouwsels met alleen maar stukjes golfplaat is toch wel het minimum. En dan  te bedenken dat het een huurhuis was.

Veel geleerd vanmiddag en ook heel veel stof om over na te denken.

Maartje Sr.

Een dagje Namanga

Vanmorgen uitgeslapen tot 8.30 uur. Heerlijk. Maartje was om 8.00 uur al aan het werk met Tanei. Na het ontbijt met Hans Namanga te voet verkend. Het is verbazingwekkend om te zien hoe anders de Somaliërs (moslims) zijn dan de Kenianen. Ze groeten niet, kijken compleet langs je heen, lachen niet en geven absoluut geen toestemming om iets te fotograferen. De Maasai en andere Kenianen zijn het tegenovergestelde. Wel vragen veel mensen geld voor een foto, maar wij willen daar niet aan meedoen.

Op de markt staan de winkeltjes van Kenianen en Somaliërs door elkaar. We herkennen een paar dames van het koor en worden hartelijk begroet. In het Islamitische theehuis chai gedronken en daar toevallig Paul Oshoki tegen het lijf gelopen. Hij was blij om ons te zien, want hij had zaterdag tevergeefs op ons zitten wachten.

De wegen zijn stoffig en liggen vol troep. Een vuilnisbelt midden tussen de winkeltjes. Geen initiatief van de winkeliers om ook maar iets op te ruimen. Heel jammer.

Het was wel een heel leuke wandeling om zo een indruk van Namanga te krijgen.

Naast alle borden die uitnodigen tot Bijbelstudie, blessings, fun to learn, goede geneeskundige zorg, nog een leuke uitnodiging om te slapen in ‘God's favour hotel’.

Maartje senior

  
Vandaag een dag van voorbereidingen voor de rest van de dagen. Samen met Tanei de workshop voor de secondary school studenten bedacht. We nemen met hen het contract door voor de sponsoring van hun studie. Daarna gaan we met ze in gesprek wat het voor hen, hun familie en community betekent om te kunnen studeren. Daarna maken we de stap naar de ‘tegenprestatie’. Wat kunnen zij doen voor de school en de community waar ze vandaan komen? En tenslotte laten we hen een stukje schrijven voor de website van het Catharina Fonds.

Hoewel het leuk zou zijn om ze zelf het stukje op de website te laten plaatsen, kiezen we daar toch niet voor. De meeste studenten kunnen nog niet met een computer overweg. We kiezen voor de inhoud in plaats van de ‘technische computer cursus’.

 Vanmiddag Susan ontmoet. Zij is een van de leraren van de Special Need Education en heeft ons veel verteld over de vroeghulp en de ondersteuning die zij bieden aan de gezinnen van een kind met een beperking.

Morgen gaan we vier gezinnen met een gehandicapt kind bezoeken, om te kijken hoe deze hulp wordt gegeven en wordt ervaren. We gebruiken het als onderdeel van een studie om de problemen rondom onderwijs voor kinderen met een beperking in beeld te brengen. Naast de onderzoeksmatige kant is het bovenal een bijzondere ervaring dat we met Susan mee mogen en welkom zijn in deze speciale gezinnen. 

Maartje junior

Gastvrijheid

Vandaag op bezoek bij de ouders van Tanei. Een zeer speciale gebeurtenis, aangezien de ouders in ‘the interior’ wonen, 8 kilometer vanaf een doorgaande weg.


Ook onze gastheer en gastvrouw vonden het een speciale dag, iedereen was op de hoogte en dus ook uitgenodigd. De broers en zussen, een oom en tante, een neef (head teacher van Mopia), buurvrouw, een vriend en gedurende de dag kwam er nog van alles aanlopen om ons de hand te schudden.


De ouders van Tanei leven nog als traditionele Maasai. Ze hebben een iets moderner zelf gebouwd mudhouse, een kudde, dragen traditionele kleding en spreken alleen Maasai. Ondanks de enorme verschillen hadden we direct contact en hebben we verschrikkelijk gelachen. Het was zo gezellig en iedereen was erg blij: ‘Kitishipate oleng’ (we zijn erg blij).


Natuurlijk was er volop eten en Keniaanse thee (chai).


Het was voor ons allemaal een enorme belevenis. De foto’s spreken voor zich.

Pasen

De moskee verstoorde om 6 uur wreed onze nachtrust. Het gejengel duurde tot 7.45 uur. Daarna begon er een kerk met gezang; dat klonk ten minste nog leuk.
Om 10 uur met Tanei naar de AIC (African Inland Church). Hoewel het om 10 uur zou beginnen, was alles nog in voorbereiding. Een uur later dan gepland begon de fantastische happening (terwijl de laatste tent nog werd opgezet). Maar liefst 4 koren met prachtige dansen. Junior en senior schoten bij de eerste klanken gelijk vol. Het was zo puur en echt. Gelukkig was er weinig gepreek en veel muziek op z’n Afrikaans, inclusief overstuurde luidsprekers.
Gastpastores, de kerkenraad en andere bijzondere gasten achter een prachtig versierde tafel. Slingers, ballonnen, kunstbloemen en twee echte bloemstukken. Alles en iedereen op z’n paasbest.
Het koor uit Namanga presenteerde haar cd met veel tamtam en een geweldige dame die de promotie deed. Het geld werd letterlijk uit onze zak geklopt.

Het werd een vier uur durend evenement met aansluitend een warme maaltijd voor iedereen. De kookploeg was al vroeg in de weer om op houtvuur 500 monden te voeden. Wij mochten in de kerkeraadskamer eten. Alle heren gingen als eerste aan de tafel zitten, een paar dames, waaronder wij, aan de kant.
De dames bedienen – zo hoort het - en de heren eten. De bisschop krijgt nog iets extra’s.

Aan het eind van de stralende middag vielen de eerste regendruppels. Net genoeg om het stof af te spoelen.
De dag eindigde zoals die begon. Non-stop herrie uit de moskees, van 6 uur ’s avonds tot 3 uur in de nacht. Het was oorverdovend en zonder oordoppen viel er niet te slapen. Nu maar hopen dat dit alleen met Pasen zo is.

Karibu, welkom in Kenia

Vrijdag in alle vroegte vertrokken met belachelijk veel bagage. Allemaal 2 koffers en handbagage. Het kon maar net in het taxibusje.
Goede reis gehad en na 12 uur geland op Nairobi Airport.
We werden met luid gejuich en gezwaai verwelkomd door Paul en Koringo en chauffeur Nicholas. Het was een geweldig weerzien. Met een prima busje naar de Masaai Lodge om daar even een nachtje bij te komen.

Zaterdag verder gereisd naar Namanga. Normaal gesproken doe je daar 2,5 uur over, maar wij het dubbele. De reis zat weer vol verrassingen.
Eerst langs Daniel, een van de headteachers en boardmember, die in zijn vrije tijd Special Need Education studeert aan de universiteit. We werden natuurlijk getrakteerd op een rondleiding. Heel speciaal. Alle studenten waren zo’n beetje naar huis, maar voor het geval van je weet maar nooit, moesten toch alle waardevolle spullen geregistreerd worden. Dat waren natuurlijk de camera’s. Vervolgens mochten ze weer in de tas want het was niet toegestaan om te fotograferen.
De universiteit was majestueus, met een enorme Amerikaanse inslag. Geen wonder, want een Amerikaanse kerk van de Nazareners had de universiteit gefinancierd. En alle belangrijke sponsors waren vermeld op een kolossaal monument.

Vervolgens werden we naar het hostel van Daniel gereden, om daar een rondleiding te krijgen. Ook niet voor niets, want er gingen 4 tassen en een koffer mee naar Namanga.

Daarna de zoektocht naar het geld. Alle pinautomaten waar wij geld kunnen halen waren buiten werking. Uiteindelijk bij de vierde automaat geslaagd. Ondertussen waren er af en toe weer mensen zoek, omdat er ook nog van alles gekocht moest worden.
Al met al reden we ruim 3 uur later weg dan gepland. Arme Mary en Tanei, want zij zaten op ons te wachten in het hotel. Ach ja, dit is Kenia.

Het weerzien is fantastisch. Iedereen is blij om elkaar weer te zien, inclusief Maartje sr. Ze komen er maar niet over uitgepraat dat de Maartjes zo op elkaar lijken en dat sr zo jong is. En ze spreekt ook nog geweldig Engels!!
Paul en Hans zijn nu alle mobieltjes aan het uitproberen die we van Geodan hebben gekregen. Een van de redenen dat we zoveel bagage mee hebben.
De komende dagen zullen we de andere cadeaus, schoolspullen, dekbedden en zelfs een trouwjurk afleveren bij de gelukkigen. Hebben wij weer ruimte om spullen mee terug te nemen.
Paul heeft trouwens zijn tablet PC direct bij aankomst ontvangen. Volgens ons heeft hij vannacht niet geslapen om het uit te proberen. En de hele rit naar Namanga heeft hij zijn speeltje niet losgelaten.

Voorbereidingen

Overmorgen gaan we weer naar Namanga om te kijken hoe de diverse uitgezette acties vorderen.
Ons reisschema is:

AIR FRANCE - AF 8229
FRI 22APR AMSTERDAM NL PARIS FR 0800 0925
SCHIPHOL AIRPORT CHARLES DE GAULLE
NON STOP TERMINAL 2F DURATION 1:25

AIR FRANCE - AF 8002
FRI 22APR PARIS FR NAIROBI KE 1100 2030
CHARLES DE GAULLE JOMO KENYATTA
NON STOP TERMINAL 2F DURATION 8:30
KQ 0113 FLIGHT OPERATED BY KQ KENYA AIRWAYS

AIR FRANCE - AF 8003
SAT 07MAY NAIROBI KE PARIS FR 2230 0620
JOMO KENYATTA CHARLES DE GAULLE 08MAY
NON STOP TERMINAL 2F DURATION 8:50
KQ 0112 FLIGHT OPERATED BY KQ KENYA AIRWAYS

AIR FRANCE - AF 1240
SUN 08MAY PARIS FR AMSTERDAM NL 0725 0840
CHARLES DE GAULLE SCHIPHOL AIRPORT
NON STOP TERMINAL 2F DURATION 1:15

We vertrekken met zo ongeveer de maximaal toegestane bagage: grote tekeningen van Nederlandse scholen, tekenmateriaal, tientallen door Geodan geschonken gebruikte telefoons, etc.
En bovendien voor Kinyua nog snel een privé tablet pc gescoord.

De afgelopen weken heeft het alleen maar geregend en de weersvooruitzichten zien er niet veel beter uit... Gelukkig is de temperatuur goed.
We hebben er zin in !