We hebben na een goed ontvangen presentatie afscheid genomen van de leden van de board, althans lijfelijk. Sinds we vertrokken zijn uit Namanga hebben we al verschillende keren weer telefonisch contact met iedereen gehad. Erg grappig.En ook dit keer zijn we weer zo hartelijk bedankt voor onze aanwezigheid. De Maasai-hoek die we willen maken in huis wordt steeds groter!
Ondanks een aanlokkelijk aanbod om nog mee te gaan naar een tweedaagse training voor de head-teachers hebben we toch besloten om met onze safari te beginnen. Na de nodige boodschappen in de lokale winkeltjes en marktstandjes zijn we vertrokken naar het Nationale Park Amboseli, op zo’n 2 uur rijden van Namanga. Wat heet rijden; het is een en al gehobbel op zandwegen die geheel uitgesleten zijn door auto’s die er overheen jakkeren!
Het park is echt fantastisch. Het ligt aan de voet van de Kilimanjaro en kent een grote diversiteit aan landschappen, waardoor er erg veel verschillende beesten leven. We hebben er van alles gezien, maar ook minder bekende beesten zoals de cheeta, serval en vos. En verder ook erg veel vogels, zoals de marabu, kraanvogel, secretarisvogel, visarend, en veel soorten steltlopers. Maar het park staat vooral bekend om zijn olifanten. Het is ongelofelijk om een weiland vol te zien staan met grote grijze koeien.
We hebben twee nachten buiten het park gekampeerd. Om binnen de hekken te kamperen is gewoon onbetaalbaar. Voor een camping met niets betaal je als toerist $ 25,- per persoon.
Kamperen met Paul is overigens een belevenis. Het blijkt dat hij alleen erg moderne campings gewend is, met een prachtig grasmatje en van allerlei faciliteiten. Dat is toch echt wat anders dan kamperen in de bush aan de voet van de Kili. We hebben ook enorme lol gehad om het servies wat Paul had gekocht. Het was gewoon aardewerk en hij had het niet speciaal verpakt. De helft is dus nu gebroken.
