Vandaag een reisdag. In Arusha nemen we afscheid van Junia, onze gids. Daarna verder met een taxi.
We komen om 4 uur bij de grens aan. Snel oversteken, denk je dan. Maar helaas, een lange rij die dat ook wil. De douanebeambte zegt iets onverstaanbaars en steekt zijn hand op. Ik doe hetzelfde, zo’n soort hi-five. Hij bedoelt dat ik mijn hand op de vingerafdrukscanner moet leggen.
We krijgen compleet de slappe lach.
Terug in het hotel worden we als verloren zonen en dochters verwelkomd. Zoiets gebeurt in Afrika.Maartje Sr.
