Fitz Roy

Op eerste kerstdag naar een mis geweest in het golfplaten kerkje. De binnenkant bleek gelukkig van hout en met een jas aan was het toch nog redelijk warm. Het was een ´interactieve´ dienst van een hechte gemeenschap, waar vrolijke liederen a capella werden gezongen. De pastoor hield een verhaal over kindje Jezus en hield daarbij een klein zigeunerbeeldje in zijn handen, dat na afloop door iedereen gekust mocht worden.

Gisteren en vandaag twee grote wandelingen gemaakt in het Parque National los Glaciares. We treffen het opnieuw enorm met het weer, heel zonnig en flinke wind. Vanochtend was zelfs de Fitz Roy, de hoogste piek van het park (3400 meter), vanuit ons hosteria goed zichtbaar. Na onze klim naar de mirador kwam de top maar niet uit de wolken.

Minpuntje is dat het hier wat drukker is met wandelaars, waardoor we minder beesten zien. Maar nog altijd meer dan de anderen; de parkieten waren nog niemand opgevallen.

Kerst

Nog voor de kerstboodschappen even een natuurgebied bezocht bij El Calafate. Nou ja, natuurgebied! Inmiddels was het de bouw- en afvalput van de stad. Wat ooit een prachtig kweldergebied was, behorend bij Lago Argentina, is nu een stinkende plas, inclusief dooie hond en schapenlijk.
Lago Argentina is wel mooi. Prachtig van kleur (aqua) en erg vogelrijk. Om de flamingo´s te fotograferen heeft Hans het smeltwater van de gletsjer 100 meter doorstaan.

Kerstavond hebben we heel huiselijk doorgebracht. Met een mooie fles wijn, heerlijke kaasjes en brood en Yahtzee. Kerstmuziek op de achtergrond. Wat wil een mens nog meer?

We spreken inmiddels Spaans als een kind van 2. We gebruiken actief zo´n 100 worden en spreken in zinnen van 5 woorden. Maar we redden ons ermee. Zeker als we ergens onze zinnen op zetten, zoals vanochtend toen we aankwamen in El Calchèn. We voelden ons als Josef en Maria die bij de volle herberg aankwamen. Ons hosteria was overboekt en we mochten verhuizen naar het hotel ernaast. Echt niet. Dat was zo´n ongezellige bedoening, daar wilden we niet bivakkeren. We zijn gewoon blijven zitten en het is gelukt. Straks nog naar de mis in het kerkje van golfplaten en dan is het kerstgevoel compleet.

De gletsjers

De laatste dag in Torres del Paine bestond uit een stevige klim naar Lago Grey. Aangezien we daar opgepikt zouden worden door een boot, hadden we tijdsdruk.
Maar onze conditie wordt steeds beter en de kuiten steeds voller. Met andere woorden: we konden het ´makkelijk´ aan.

Met de boot de zijn we langs de gletsjer gevaren. Wat een natuurgeweld! En gelukkig kwam speciaal voor ons even de zon door. Verder was het ´s middags een druilerige bedoening met zo mogelijk nog druilerige Amerikanen aan boord.


De dag erna hebben we het park verlaten. Gewoon door weer eens zelf te reizen, zonder gidsen en taxi´s. Ondanks de enorme vertraging die we opliepen was het voor ons echte vakantie. Alles zelf regelen is toch echt veel leuker.
Midden in de nacht zijn we in El Calafate (Argentinie) beland. Een dorp wat voor de helft uit locals en voor de andere helft uit toeristen bestaat. Het is de uitvalbasis voor diverse tours, onder andere een bezoek aan de Perito Moreno. Deze gletsjer hebben we er gelijk maar achteraan geplakt. Dit keer waren de goden ons goed gezind: prachtige luchten en zon. Met donderend geweld kwamen met regelmaat de stukken sneeuw en ijs naar beneden gezeild.

Je raakt gewoon niet uitgekeken.
Morgen even een dagje rust en inkopen doen voor de kerst. Eerste kerstdag verkassen we weer naar een natuurgebied in Argentina, rondom de piek Fitz Roy.
Op dit moment zit ik met adrenaline tot aan mijn oren achter de PC. We zijn de foto´s aan het bekijken en hebben een virus opgelopen op de memorycard. Ik geloof dat het weer goed gaat komen, maar even schoten alle beelden aan me voorbij en zag ik alles in de digitale prullenmand verdwijnen. Dus nu maar snel een DVD laten branden in de hoop dat de DVD niet gebroken thuis komt (wanneer hadden we dat ook al weer eerder meegemaakt?).
Oh ja, voor de echte vogelaars. de aquila in Punta Arenas bleek een Caracara. Soms weten eigenzinnige reizigers meer dan park rangers.

Torres del Paine

Het is niet te geloven, maar zelfs hier is er internet (via een satellietverbinding). Sinds donderdag verblijven we in Parque Nacional Torres del Paine; een adembenemend mooi gebied.Al meerdere wandelingen gemaakt, wat af en toe niet meevalt, gezien de wind en de blaren en conditie van Maartje.


Al veel fotogenieke beesten vastgelegd. In het park leven 250 soorten vogels, 25 soorten zoogdieren en er groeien hele bijzondere planten. Deze wijsheid hebben we van een leuke meid die ons gisteren, samen met een privechauffeur, het park heeft laten zien.

Net als in Europa in de bergen is het weer hier erg onvoorspelbaar. Het ene moment is het super warm en schijnt de zon. Binnen letterlijk 2 minuten kan het enorm stormen en regenen. Zelfs onze gids werd gisteren totaal verrast, wat ons een compleet nat pak opleverde.

Verder herrijzen er oude tijden. We slapen in hutten. Weliswaar niet meer op matjes zij aan zij, maar wel op slaapzalen op stapelbedden. De hut waar we nu verblijven is wat luxer (we hebben een eigen kamer met stapelbed), maar het eten is echt afschuwelijk. Gisteren 3 happen van het diner naar binnen gewerkt. Vanmorgen met honger aan het ontbijt begonnen en ook maar 3 happen gegeten. En dat wil wat zeggen…..

Morgen nog een dag lopen en dan eindigen we bij een gletsjer in het park. De dag daarna gaan we naar El Calafate in Argentinie.

De Straat van Magallanes

Na een prachtige vlucht over de Andes zijn we beland in Punta Arenas: een lelijke plaats maar wel van historische waarde. Gelukkig zijn we hier niet voor de plaats, maar voor de omgeving. Punta Arenas ligt tegenover Vuurland, waar we met Oudjaar zijn. Dus al vrij zuidelijk. Het is dan ook tot 23.00 uur licht.
Gisteren een wandeltocht gemaakt naar een top met een prachtig uitzicht over de Straat van Magalhaen. In een keer kwamen de verhalen van de ontdekkingsreizigers tot leven. De tocht ging door een natuurpark, waar behalve wij nog slechts twee andere Nederlanders liepen. Verder niemand gezien en genoten van de diverse bijzondere vogels. Op de foto, jawel, een aquila.

Aan het eind van de middag naar een pinguinkolonie geweest, met Magellan pinguins. Ze kwamen net terug van het vissen en liepen in colonne naar hun nest. Net dronken obers. Het was geweldig om te zien. Maar misschien nog wel mooier was het landschap. De zon gaf een prachtige gloed aan het gras en de zee. Soms lijkt het wel of we op Terschelling of in Schotland zijn. Maar dan doemen de besneeuwde bergtoppen weer op en realiseren we ons dat Patagonie echt uniek is. Fotograferen met twee toestellen is dan wel een uitkomst. We hebben al meer dan 200 foto`s gemaakt. Ook van struisvogels en flamingo`s.

Het is tot nu toe prachtig weer; erg zonnig en de wind valt ontzettend mee.
We vertrekken zometeen naar het park Torres del Paine, waar we 5 dagen zullen blijven en trekkings gaan maken. Waarschijnlijk is er in de refugio`s geen gelegenheid om te internetten.

Weer wakker

Het idee van de wijnvrije eerste vakantiedag stond ons toch niet aan. Het was een hele tippel gisteravond naar de supermarkt, maar het plan om op bed nog een wijntje te drinken gaf genoeg energie. Toastjes en kaas in het mandje en...... shit, een afgezette drankafdeling; alcoholpreventie vanwege de presidentsverkiezingen. De foto was snel genomen, nog voordat de beveiliging ons vermanend toesprak.

Ondanks dit alles heerlijk geslapen en fit de stad in.
De citytrip begonnen in de metro. Vandaag pas echt ontdekt dat Santiago een miljoenenstad is. Druk!!!! En natuurlijk ook met mensen die het niet zo nauw nemen. Halverwege de dag kwamen we erachter dat de portemonnee helaas niet meer in onze broek zat. Toen waren we dus echt wakker.
Gelukkig hebben we alles kunnen regelen en viel de schade mee. Verder erg genoten van deze leuke stad. Het is een stad van tegenstellingen. Het centrum doet denken aan New York, met veel hoogbouw rondom een paar wat oudere gebouwen. Het centraal station heeft een nevenfunctie als overdekte markt, helemaal geweldig. Om het centrum heen staan nog oude, echt Zuid-Amerikaanse wijken, zoals La Recoleta. En overal waar je bent zie je de hoge bergen (met sneeuw) van de Andes om je heen. Dat maakt de stad heel bijzonder.

Morgen vroeg op voor de trip naar Punta Arenas.

Santiago de Chile

Na 24 uur vliegen en hangen op diverse vliegvelden zijn we ontvangen door een geweldig welkomstcommittee op Santiago. Het is even schakelen: het is hier 30 graden. Wel lekker hoor.
We vallen met ons neus in de boter. Er zijn presidentsverkiezingen. Maar in plaats van een mega drukte is het erg rustig en relaxed. Bijna alle winkels en restaurantjes zijn dicht. En uit voorzorg is er tot 20.00 uur geen alcohol te verkrijgen. Aangezien het maar de vraag is of we dat tijdstip gaan halen, zal de vakantie waarschijnlijk beginnen met een wijnvrije dag.

Vluchtgegevens

Voor de thuisblijvers

 

Voorbereidingen Patagonie

Afgelopen maanden bezig geweest met reisgidsen lezen en een globale route bepalen.
We vliegen naar Santiago (Chili) en gaan zuidwaarts door natuurparken, langs vulkanen en meren. In het merengebied vieren we Kerst.
Vervolgens over gletsjers richting Ushuaia, de meest zuidelijke stad ter wereld. In Ushuaia vieren we Oud en Nieuw.
Daarna weer naar het noorden, via Península Valdés naar Buenos Aires (Argentinie)