Naar San Juan del Norte

Vierentwintig uur varen; de eerste nacht met de ons inmiddels vertrouwde badkuip over het Nicaraguameer. De tweede helft met een geweldige bootbus over de Rio San Juan. Het was wat veel van het goede, maar aangezien de boten maar twee keer per week uitvaren kon het niet anders.
De enige manier om in San Juan del Norte te komen is per boot. En als er dan maar zo weinig mogelijkheden zijn, dan laten ze natuurlijk niets en niemand aan de kant staan. Overvol en beladen met zelfs een ijskarretje voeren we richting de Atlantische oceaan. ¨Vol is vol¨ kennen ze hier niet. Telkens als er weer wat bijkwam, werd er geschoven met de lading, zodat de boot in balans bleef. De stroomversnellingen in de rivier werden heel zorgvuldig overgestoken. Toen uiteindelijk de eerste mensen van boord gingen, liet de bootsjongen een diepe zucht. Ook hij vond het wat teveel lading en dat wil wat zeggen.
Midden in het oerwoud werden er mensen (en alles wat ze bij zich hadden) aan wal gezet. Soms op voor ons onbegrijpelijke plaatsen. Niets geen ligplaats of steigertje, nee gewoon een sprong aan wal.
Verkoop van frisdrank en levensmiddelen aan boord werd geregeld door een bootje dat langszij kwam varen. Snel werd iedereen voorzien van de nodige versnaperingen en daarna ging het weer volgas vooruit.
Het gebied is prachtig. Volgens de reisgids vormen deze regenwouden de longen van Centraal Amerika. Er komen 36 rivieren uit op de San Juan en het water stroomt ontzettend snel. Op sonmmige plekken is de rivier wel 350 meter breed. Na El Castillo (halverwege de rivier) is er geen dorp meer te bekennen, alleen af en toe een kleine nederzetting.
Toch is het water hier enorm vervuild. Er drijft gelig schuim op het water en er groeien heel veel waterhyacinten. Volgens een bioloog die we ontmoetten heeft dit verschillende oorzaken: gebruik van chemicalien in de landbouw, overbemesting, afval van de snel toenemende bevolking en toeristen. Er is hier zoveel te doen op het gebied van voorlichting, scholing maar vooral aan politieke overtuiging en financiele steun! We worden er soms wel een beetje moedeloos van.

Nog meer Isla Ometepe

De ellende van de kamer bleef niet beperkt tot die ene kakkerlak. Zodra een van ons zich omdraaide in bed, zat de vering in je lijf gedrukt. En tot overmaat van ramp ging het ook nog lekken tijdens een gigantische onweersbui. Met handen en voeten brachten we de lekkage ter sprake en het werd direct geregeld. We kregen een super de luxe kamer, voor dezelfde prijs. Met terras en hangmatten! Dit was het sein voor een dagje echt relaxen. Luieren en lezen in de hangmat, terwijl de tropische cocktail bezorgd wordt.
De dag erna gelijk al het vet weer verbrand tijdens een mountainbiketochtje. Het zweet eraf gespoeld met een duik in het Nicaraguameer en aan het einde van de dag Isla Ometepe verlaten. Op naar de Caribbean.