Woensdag in alle vroegte geland op vliegveld Bangkok. Het was een brakke nacht en normaal gesproken zouden we naar bed gaan, op het moment dat we nu het vliegtuig uitstappen. Eerst op zoek naar geld, bagage en transport. Het laatste blijkt nog niet zo simpel, tenminste als je geen taxi wilt. We kiezen voor de shuttlebus naar het busstation, alwaar we een doorgaande bus richting hotel kunnen nemen. Althans, dat was zo. Sinds een jaar ligt de lijn eruit en moeten we met een hele echte stadsbus inclusief overstap in de buurt kunnen komen. En ja, de reis is echt begonnen. De Thai bij ons in de bus lachen zich slap om ons en onze plunje, en het briefje met het adres van het hotel erop gaat van hand tot hand. Iedereen is met ons begaan en iedereen lijkt ook te weten waar we uiteindelijk uit moeten stappen.... Een oudere dame laat de bus stoppen en wijst ons een richting aan waar we naartoe moeten lopen. Het blijkt nog een behoorlijke tippel en onderweg wordt ons gevraagd en ongevraagd wel 10 keer de weg gewezen. Ergens die kant op, maar niemand heeft van het hotel gehoord. UIiteindelijk belanden we in een tuk-tuk die het ook niet kan vinden maar de chauffeur is wel zo slim om naar een telefoonnummer te vragen... Totaal overcharged weet hij ons bij het hotel af te zetten. Het blijkt een geweldige plek; het hotel is klein (7 kamers) en nog maar 3 maanden open. Geen wonder...
Donderdag op zoek naar een treinticket richting Chiang Mai en een visum voor Laos (langer geldig dan 15 dagen). Vandaag leren we Bangkok pas echt kennen. Het ticket wat we willen hebben is al lang uitverkocht, een visum blijkt na een telefoontje in een keer bijna 2 keer zo duur te zijn, 'dat reisbureau, oh daar moet je niets boeken: niet te vertrouwen, ik breng jullie bij een betrouwbaar kantoor' , 'visa over land: dat kan je niet krijgen'; Je begrijpt het, allemaal gezellige onwaarheden om op die manier maar iets aan ons te kunnen verdienen. Ja, dat krijg je ervan als je, zoals wij, lekker onvoorbereid op vakantie gaat. Wat rest is een onderzoekspauze in een internetcafe om alle uitspraken te checken.
We hebben een trein geboekt; nog geen visum maar volgens het internet kan dit, ook voor een visum van 30 dagen, makkelijk bij de grens. Nu maar hopen dat internet gaan Thaise neigingen heeft.
Het oude centrum van Bangkok is geweldig. Even een paar meter uit het toeristische centrum en je bent gelijk geen toerist meer die constant wordt lastiggevallen met 'waar kom je vandaan?', 'waar ga je naartoe?' 'ik ben een al 25 jaar leraar geschiedenis', 'heb je al een ticket?', 'het is Boeddha's verjaardag vandaag'.
De vuurdoop hebben we gehad en eindigde vandaag in het restaurant waar we gisteren ook hebben gegeten. Het gerecht van 100 baht bleek ineens 150 baht te zijn omdat die dag de prijzen waren verhoogd (40 bath=1 euro). We waren erg benieuwd hoe dat vandaag zou zijn. We kregen twee menukaarten met daarin twee totaal verschillende prijzen. Het gerecht van gisteren was op de ene kaart inderdaad veranderd in 150 baht, maar op de andere kaart in 90 baht. Alle prijzen op die kaart waren zo'n 60% goedkoper, dus hebben we, zoals het hoort, van de goedkoopste kaart besteld. Daarna was het restaurant in rep en roer. Alle kaarten werden doorgenomen en er werd driftig geplakt. Zo geweldig gelachen.....
Nou lijkt het of het alleen maar over geld gaat, wat niet zo is. Het is hier zo anders. Katten op straat zijn heilig en worden door iedereen gevoerd, eekhoorns rennen over de electriciteitskabel, schildpadden zwemmen in vijvers en vissen in het water wat meer riool dan water is. De eerste de beste monnik die we vroegen of we hem mochten fotograferen zie vriendelijk ja, om vervolgens ons te vragen of ie ons op de foto mocht zetten en haalde zijn telefoon tevoorschijn. En verder glimt alles je tegemoet. Maar ondanks de drukte, de stank en de 'toeristenhelpers' is het hier super relaxed. We genieten!
