Terug in Nairobi

Op 4 augustus wordt er een referendum gehouden over de nieuwe grondwet.
Omdat er bij de vorige verkiezingen grote rellen zijn geweest en het onvoorspelbaar is wat er dit keer te gebeuren staat, werd ons aangeraden na de 4e niet te reizen. Dus besloten we een dag eerder terug te gaan naar Nairobi en de laatste twee dagen te relaxen in de Maasai Lodge.
De Masai Mara hadden we al lang verlaten, maar onderweg kwamen we bij een post waar we opnieuw fee zouden moeten betalen. Koringo en Paul waren woedend en weigerden te betalen omdat we bij het park al voor 24 uur hadden betaald. Na wat gediscussieer met de ambtenaren konden we zonder te betalen doorrijden. Dan is het toch handig met Kenianen op stap te zijn.

In de Maasai Lodge kunnen Paul en Hans eindelijk eens wat langer achtereen aan de website werken. De nieuwe versie staat op http://www.catharinafonds.nl
Donderdag komt Taney nog helemaal vanuit Namanga naar Nairobi om ons uit te zwaaien.
Ook Koringo zal nog komen, maar na lang wachten besluiten toch maar aan ons afscheidsbuffet in de lodge te beginnen. Op weg naar het vliegveld treffen we eindelijk Koringo, moe van de verkiezingsdag en twee nachten bijna niet geslapen.
Samen met Paul, Taney en Koringo gaan we naar het vliegveld, waar we op de valreep nog even een laatste staaltje pesterij door de politie meemaken:
de verzekering van de geleende auto blijkt gisteren verlopen te zijn; of Paul effe wil dokken.
Ook dit is Afrika...

Masai Mara

Na twee en een halve week op reis te zijn met Paul, treffen we in Nakuru ook Koringo weer. Met zijn vieren gaan we naar het nationaal park de Masai Mara. Koringo heeft een paar dagen de tijd, maar moet de 4e augustus weer terug zijn in Namanga in verband met de verkiezingen.
We belanden op een verschrikkelijk afgelegen, maar prachtige splinternieuwe kampeerplaats, aangelegd voor Sawadee. De camping wordt beheerd door een paar Maasai-jongens die afgezonderd van hun familie hun Moran-training (8-jarige krijgeropleiding) voltooien.
Het park is geweldig. Hoewel het hoogseizoen is, en dit park het meest bezocht wordt van alle parken in Kenia, is er van drukte geen sprake. Behalve dan van drukte van zebra’s en gnoes. De grote trek is begonnen en overweldigend. Het is niet op een foto vast te leggen hoeveel beesten er lopen. Met duizenden tegelijk komen ze voorbij.
En met zoveel voedsel is het niet zo ingewikkeld om ook de leeuwen te zien. De eerste dag spotten we een groep van 14 jonge leeuwen. De tweede dag een mannetje en een vrouwtje die ’s ochtends vroeg al onder de struiken liggen.

Een ranger neemt ons te voet mee naar de hippo’s en de krokodillen. We hebben weer honderden foto’s gemaakt, die we moeten selecteren!

Bezoek ouders Paul

Vandaag op bezoek geweest bij de ouders van Paul in Molo. Het is zo leuk om bij de mensen thuis te komen. Ook hier voelden we ons zo welkom! Het traditionele voedsel is heerlijk; stamppot van aardappelen, mais en boerenkool, kip, geitenvlees met een saus en een gekookte groente die we nog steeds niet thuis kunnen brengen. Het lijkt op een soort postelein, maar dan iets zuurder en bitterder. Paul’s vader liet ons met trots zijn muziek-DVD’s zien, waarvan we er een gekocht hebben. De hit van deze zomer in Kenia.
Het hotel in Molo was minder geslaagd. Ooit is het waarschijnlijk een mooie lodge geweest, maar het verval is aan alle kanten toegeslagen. En als het nu alleen het verval was, maar het is er gewoon te vies voor woorden. Zo'n douche waar je nergens tegen aan moet leunen, anders ben je gelijk weer vies. Het water dat niet wegstroomt en je dus door 5 cm water moet banjeren om naar de wc te gaan.
We gingen ’s avonds nog een biertje halen in de bar van het hotel. Daar zaten alleen een paar erg dronken en veel te dikke Kenianen te zitten en te slapen. Het rook er merkwaardig en onder een stoel kwam een vies kleurtje vloeistof gelopen. Een dikke dronken dame had gewoon in de hoek tegen de schouw gekotst.
In de kamer is alles klam en het ruikt er naar ‘vroeger’. De natuur is toch echt beter dan deze plek!