Nakuru

Na een aantal dagen in de natuur weer eens een dagje in de stad. Nakuru is de vierde stad van Kenia (2 miljoen inwoners), maar het oogt als een provinciestadje. Nauwelijks hoogbouw en veel groen. Heerlijk een dagje samen wezen shoppen en winkel in, winkel uit telkens uitgelegd wat we wilden: een T-shirt voor een jongetje van 4 jaar met wilde beesten erop. Het was echt super lachen. Je wil niet weten waar ze mee aankomen zetten om toch maar iets te kunnen verkopen.

In de supermarkt een Nederlander tegen het lijf gelopen die hier is blijven hangen nadat hij als architect voor een NGO had gewerkt. Geweldig om ervaringen uit te wisselen. Hij is nu bezig om een cultureel centrum op te richten om de mensen meer met kunst in aanraking te laten komen. Volgens hem hebben de mensen hier ontzettend veel kennis, maar zijn ze nauwelijks in staat om te analyseren en zijn ook weinig creatief. Wij herkennen het wel. Verder uitgebreid gesproken over de politiek, de corruptie en het referendum van woensdag 4 augustus. We lezen er ook veel over in de krant en we bediscussiëren het met Paul. De politiek hier is een verhaal apart. Woensdag wordt er gestemd over een nieuwe grondwet. Later meer hierover. Het is zo ‘hot’ en het kan mogelijk ook tot rellen leiden. We hebben daarom besloten om een dag eerder naar Nairobi te gaan waar we het minste risico op vertraging lopen.

De volgende dag naar een prachtig natuurreservaat op 2 km afstand van de stad: Lake Nakuru. Het is een van de meest bezochte parken van Kenia en dat is begrijpelijk. Ook hier weer een zeer diverse natuur, met twee grote trekkers: duizenden en duizenden flamingo’s en witte- en zwarte neushoorns. Wauw! Maar het leukste moment was wel de stop aan het einde van de dag op het uitzichtpunt. Ons dak stond nog open en we waren met Paul aan het discussiëren of het dak niet dicht moest. Paul antwoordde dat ze echt niet op het dak konden klimmen en op dat moment zat een mega baviaan al in de auto. Hans stond er ook nog in en had een spannende confrontatie. De aap wilde er met de complete boodschappentas vandoor. Ondertussen had hij al de koekjes te pakken gehad en een ander leeg doosje. Gelukkig konden we de fototoestellen redden! De aap werd door een andere chauffeur met stenen weggejaagd en omdat hij daardoor in het nauw zat liet hij Hans nog even zijn tanden zien, voordat hij met een pak sap vertrok. Daarna hebben we vreselijk gelachen!