Tuesday, August 08, 2006

Hanging bridges


Vanmorgen om 5 uur opgehaald voor een trip naar het regenwoud, met gids en verder slechts twee Texanen (de man was net een dubbelganger van Bush). Verder was het woud voor de dieren. Het pad ging dwars door de jungle en de onbegaanbare kloven staken we over via gigantische hangbruggen. In een paar uur tijd zagen we in deze prachtige natuur een paar brulapen, spider monkeys (slingerapen?), tientallen soorten vogels en vlinders, waaronder de keel bill toekan, de chestnut toekan en diverse soorten papagaaien. Hoog in een boom lag nog een luiaard te slapen. Even verderop zat een koraalslang, één van de giftigste slangen ter wereld, muisstil te loeren naar een vogelnestje. Na een tijdje lopen werd het dierengekrijs verstoord door het gerommel van de Arenal vulkaan en even later door het opvliegen van een wilde kalkoen. Wat zijn die beesten groot en onhandig! Alsof het niet op kan valt ons oog even later op een knalrood gifkikkertje met blauwe pootjes. Geweldig, al die felle tropische kleurtjes met junglegeluiden in Dolby surround. ¨A gift of God¨ volgens mevrouw Bush, die ons nu als vrienden beschouwt.
Onderweg naar ons dorpje terug zagen we een familie neusbeertjes langs de weg, maar deze leken inmiddels al gewend te zijn aan de toeristen. Het leverde in ieder geval wel leuke plaatjes op.
Helaas hebben vanaf deze plek geen mogelijkheden om foto´s erbij te zetten. Misschien over een paar dagen weer.
Het weer is wat opgeklaard dus er is wat meer hoop op een goed zicht als we eind van de middag de Arenal op gaan. Vuurwerk willen we zien!

Regenwoud


Wat doet het in het regenwoud? Misten.
En wat kom je er zoal tegen?
1. Gehandicapte- en de meest afzichtelijke hondjes met te korte pootjes die allemaal vriendjes met je willen zijn. Ook al zeg je niets en negeer je ze volkomen, dan nog lopen ze met je mee. Eigenlijk zijn ze super schattig en wijzen zij je de weg. Maar je kunt ze gewoon niet aanhalen. Ons bed is zonder hondjes al vol met ongedierte.
2. Ineffeciënte mieren die van kilometers ver hun verse bladeren halen, terwijl er dichtbij nog veel meer te halen valt. En dat terwijl het over de 30 graden is en een luchtvochtigheid van meer dan 90 %.
3. Obers met een hazelip. Spreek je net een paar woordjes Spaans en kan je net je bordje eten bestellen, gaat er een ober met een spraakgebrek de specialiteiten van het restaurant uitleggen. Verbazingwekkend dat te we toch steeds weer heerlijk te eten krijgen.

Leuk om jullie reacties te lezen! Is toch bijzonder om zo ver weg te zijn en het idee te hebben dat we om de hoek zitten.

Contributors

Followers