Op de valreep tot midden in de nacht het leven in Nicaragua besproken met Rigo. Ook het stroperverhaal verteld. Volgens hem waren het leguanen die geript zijn, vanwege het vlees en het hoge " viagragehalte". Er is één ranger werkzaam in het gebied. Vanwege zijn lage salaris peddelt hij liever in z'n bootje dan dat hij benzine moet kopen voor de motor. Het ligt in dezelfde orde als de benzine van de politie. Wanneer je wilt dat zij bij je langs komen na een inbraak, vragen ze eerst geld voor benzine.
Een beetje brak de volgende morgen de bus genomen naar Managua om vandaar verder te reizen naar Granada. Om ellende op het busstation te voorkomen, gekozen voor de UCA bus. UCA Managua, UCA Managua, UCA Managua. Spreek dit binnen 1 seconde uit en je weet dus niet waar de bus naartoe gaat. We werden uit de taxi gesleurd en in een 15 persoons busje gepropt, maar met onze bagage en onze formaten was dat Gods onmogelijk. Alles er weer uit laten halen en gewacht op een volgend exemplaar. Ondertussen de chaos bestudeerd op het busstation. Handen aan de spullen en bijvoorbaat een NO in de aanslag. Het was weer een belevenis op zich. En als je niet weet hoe je spullen moet vervoeren: leg het gewoon bovenop de bus.
Granada is evenals Leon een koloniale stad, maar met een compleet andere uitstraling. Geen studenten, minder bruisend, maar wel met meer geld om gebouwen op te kunnen knappen. Het toerisme neemt hier toe en dat heeft een positieve uitwerking. Alleen wordt er verschrikkelijk gebedeld en word je constant lastig gevallen met allerlei spullen die mensen aan je willen slijten. Blik op vriendelijke, maar telkens een vastberaden NO werkt het beste. En vooral niet teveel belangstelling tonen.Vandaag door de stad gewandeld en zelfs een museum bezocht. Verder een strak reisschema in elkaar gezet voor de komende tijd. De boten die we moeten hebben varen maar twee keer per week, dus wordt het krap. Maar.... het moet kunnen. En als het niet lukt kunnen we gewoon terug om op tijd in San José te zijn. We varen naar de Caraïbische kust. Daar proberen we een bootje te vinden dat ons naar Costa Rica brengt. Er is geen georganiseerde manier om naar Costa Rica te reizen vanaf dat punt en het is dus ook niet helemaal legaal. Informatie ingewonnen bij een Nederlandse touroperator in Granada die ons verzekerde dat meer mensen dat doen. Het wordt weer een avontuur, maar zeker de moeite waard. Op deze manier varen we door een natuurgebied waar bijna niemand komt. Maar eerst tot maandag naar Ometepe. Een eiland waar we gaan wandelen en fietsen en waarschijnlijk ook gewoon even luieren. Het is vakantie!
