Het noorden van Laos is bergachtig en nu het winter is ook behoorlijk koud. 's Nachts slapen we met drie dekens en 's ochtends en 's avonds zitten we met soms wel 2 fleeces aan tafel. Om 12 uur breekt de zon door en dan is het een paar uur bloedje heet en lastig om iets actiefs te doen.Met een lokale gids gaan we per fiets op pad om de directe omgeving te bekijken. Er wonen in Laos 49 tribes en we bezoeken er vijf van. Allen met hun eigen gewoonten, tradities en geloven. En met hun eigen achtergrond (Thailand, China, Cambodja, Vietnam, Birma) en sommigen met een eigen taal en schrift. Maar ook hier doet het moderne leven zijn intrede en komt de kappersschool op bezoek.
De Thai Dam zijn animist en begraven hun doden in eigen huisjes, met lange masten vol met vlaggen om het de geest gemakkelijk te maken om naar het geestenrijk te gaan. De graven zijn zeer indrukwekkend en liggen verborgen in het oerwoud. We raken er niet uitgekeken.
De omgeving is vol met landbouw; iedere familie heeft zijn eigen stuk grond waar heel veel verschillende groenten en kruiden verbouwd worden. De rijstbouw begint nu aan een tweede zaaiperiode. De afgelopen oogsten hebben veel te lijden gehad onder de te vroege regens waardoor de rijst op dit moment duur is.
De mensen eten hier heel veel groenten, maar niet alleen dat. In principe eten ze alles wat leeft. Heerlijk gedroogde rat bijvoorbeeld?
Ook al is de handel in wilde dieren, zoals vliegende vossen, eekhoorns, hertjes, cervats en verschillende knaagdieren verboden, toch wordt er levendig in gehandeld. Zowel langs de kant van de weg, als op de markt. Nam Tha ligt dicht bij een groot Nationaal Park, maar ook daar zijn alle beesten hun leven niet zeker. Waarschijnlijk is dat ook de reden dat we weinig beesten zien.
Er wordt hier niets aan Kerst gedaan. De meeste mensen zijn Boeddhistisch, maar lang niet zo ijverig als in Thailand. Af en toe een tempel en een monnikkenschool, maar dan heb je het ook wel gehad. Geen gekke offertjes en altaren.
Het is hier uitermate relaxed. Alles op z'n dooie akkertje, maar wel op tijd. Tenminste, als de bus volzit. Met een half lege bus wordt er niet vertrokken. Ons uitstapje naar Muang Singh (bijna 60 kilometer noordelijk richting Chinese grens) werd een belevenis op zich. Op de heenweg 18 volwassenen, 2 kinderen en een kip in een 9-persoons busje. De terugweg met 12 volwassenen en 2 eenden, maar wel in een bus die volkomen door z'n veren gezakt was. Het kon niet uitblijven: pech onderweg. Na een uur wachten (niemand klaagt) zijn we achterop een pickup gesprongen. Het was wel zo comfortabel en veilig.
De relaxte sfeer is overal te vinden, maar gaat soms gepaard met enorme herrie. Karaokebars te over en zet een paar Laotianen met Lao Lao bij elkaar en het is feest! Het liefst met de geluidsinstallatie op 10.
De Lao Lao (zelfgestookte rijstjenever van tenminste 40%) is overigens spotgoedkoop. We hebben een halve liter gekocht voor 60 cent: krijg je het wel mee in een plastic zak! Jullie ook een fijne kerst!
