Volgens de reisgids zouden we een scary ferry nemen, maar het was de snelste en meest uitdagende oplossing. Het was maar goed dat we het kaartje gekocht hadden voordat we de boot hadden gezien en we niet meer terug konden. Een drijvende badkuip, volledig volgestampt met mensen, beesten, een koelkast, levensmiddelen en alles wat je maar kan verzinnen om te vervoeren. Hele gezinnen met matjes, lakens en tassen vol met (wel)riekend voedsel. De onderste verdieping (tweede klas) was ingericht met "comfortabele" houten banken. De boot was nog niet vertrokken of iedereen begon te eten. Volgens Hans zijn de Nica's nog erger dan Chinezen: binnen het uur is het een grote vuilnisbelt en dan is de helft van het vuil al gewoon overboord gekieperd.Wij waren zo slim geweest om eerste klas te boeken. Iets minder vuil en iets meer plek, maar hetzelfde programma. Onderweg hebben we onszelf bezig gehouden met het gadeslaan van vier louche uitziende jongens. Wij vonden ze niet te vertrouwen. Nou is het de vraag of er uberhaupt wel wat kan gebeuren op zo'n boot, gezien de drie dubbele checks en controles vooraf. We staan met naam en paspoortnummer wel twee keer geregistreerd. Of is dat om het identificeren na een ramp wat te vereenvoudigen?
Na 4 uur varen en erg harde billen doemde dan toch ons doel op: Isla Ometepe en de vulkaan de "Concepcion".
Ons hotel ligt aan het strand. De palmen en rieten parasols geven je een exotisch tropisch bounty gevoel. Alleen het water is zoet, dus zijn er ook andere bezoekers die gebruik maken van het meer.Gisteren met de bus naar een agrarisch gebied gereden en vandaaruit gewandeld. Wat een positief verschil met de stadsmensen. Iedereen is hier verschrikkelijk aardig en vriendelijk. Het gebied is primitief, maar iedereen heeft een dak boven zijn hoofd en er lijkt voldoende te eten. Hier spelen de kinderen en zoeken contact met je, zonder dat er geld tegenover hoeft te staan. De kids vragen of ze op de foto mogen en vinden het geweldig als ze zichzelf dan terugzien op het scherm.
Er is alleen één nadeel: er wordt hier heel veel gespoten met waarschijnlijk zwaar gif. Overal zie je mensen op de fiets met grote gifcontainers op de rug. Onze hotelkamer ruikt ook al zo lekker naar verdelgingsmiddel. Het baat vooral niet. Gisteravond heel fijn opgeschrikt door een megakakkerlak. Het beest hebben we doodgeslagen met een schoen. Alleen zat daarmee de hele kamer onder de modder. Mmmm..... wat heerlijk, zo'n tropisch eiland.
