De oude wijken

La Boca en San Telmo zijn twee oudere wijken van Buenes Aires, waar de chic zich inmiddels verre van houdt. Hoewel op sommige plaatsen de ´arbeiders´,´handwerkers´ en ´kunstenaars´ zich behoorlijk aanpassen aan het toerisme, is het leven in deze wijken toch echter. In één keer voelden we de eigenheid van de stad en deze sprak ons veel meer aan dan de modernere stukken van BA.

Verder waren we getuige van een wegafzetting van de politie en allerlei voorbereidingen van de ME op het Plaza de Mayo. Inmiddels is ons Spaans al zover gevorderd dat we van de taxichauffeur begrepen dat dit dagelijkse kost is als reactie op de (economisch gerichte??) demonstraties.

De vakantie besloten met een geweldig etentje buiten op straat in Palermo. Ook ´s avonds is het hier nog zo´n 25 graden. Nu moeten de spijkerbroeken weer aan om in Nederland niet te bevriezen.

Buenos Aires

Aangekomen in Buenos Aires is het even wennen aan de warmte van 35 graden bij een hoge luchtvochtigheid. Vanuit het prachtige hotel Art eerst de wijk verkend, waar we een indrukwekkend kerkhof zien. Binnen blijkt dat Evita Peron er begraven ligt. Maar al snel worden we door de portier van het kerkhof gejaagd, want het is bijna sluitingstijd. Door even aan te sluiten bij een groep met gids kunen we toch nog een glimp van haar graf opvangen.

Buenos Aires is met 15 miljoen inwoners en evenzoveel honden best groot. De uitlaatservice doet goede zaken, maar kan met meer dan 10 honden tegelijk niet voorkomen dat de drollen in de straat worden achtergelaten. En met die hoge temperaturen hier is de air niet altijd even bueno.
Verder is het opvallend dat allerlei hotels, restaurants, maar ook kleine eetgelegenheden de deur op slot hebben. Je moet aanbellen om binnengelaten te worden.

Vandaag op weg naar het MALBA museum met Latijns-Amerikaanse kunst toevallig langs een fleurige kerst-expositie van gerecycled verpakkingsmateriaal gelopen. Heel verrassend!

Mas tonino´s

In Puerto Madryn besloten we om maar niet de geijkte tour naar de pinguins en zeeleeuwen (geeuw) te doen. Dolfijnen gaan spotten is toch leuker, ook al is de kans niet zo groot ze te zien. Met een halfgevulde reuzen-zodiac gingen we voor drie uur de oceaan op. Het was uitzonderlijk goed spotweer en we zagen tientallen op vis jagende en springende dolfijnen. Zelfs de schipper was verrast en enthousiast en de drie uur werden er vier.

Tonino´s

Even heel snel. Morgen gaat de wekker al vroeg. Later meer tekst, maar deze foto moest gewoon even erop gezet worden.

Voor dood liggen

Alvorens weer een binnenlandse vlucht te maken hebben we een kerkhof bekeken. Dit was echt een belevenis. De kisten staan bij de nieuwere graven meestal in het zicht (met een kleedje erover) en tussen allerlei persoonlijke relikwieen. Verder was het er een ongelooflijke bende.

Gisteravond in Trelew geland en naar Puerto Madryn gereden. Het is hier zo´n 30 graden en om half twaalf liep de stad nog half ontbloot langs de pier te paraderen. Vanaf nu zitten we nog een week in de warmte. Heerlijk. Vanavond in de tuin van het hotel onder een boom een wijntje gedronken. Het is voor het eerst dat we ´s avonds buiten kunnen zitten.

We zijn hier vanwege Península Valdés, een beschermd schiereiland op honderd kilometer afstand van Puerto Madryn. Het gebied staat bekend om de mogelijkheid om walvissen te zien, maar die zijn helaas net weg. De zeeolifanten zijn daarentegen wel te zien: ze liggen 5 weken bijna roerloos op het strand om te vervellen. Al die tijd komen ze nauwelijks van hun plek af en eten dus ook niet. We hebben er op 5 meter afstand naar zitten kijken.

El fin del Mundo

De laatste 4 dagen van ons verblijf in Patagonie zijn we dan eindelijk in Vuurland (Tierra del Fuego). Alleen al vanwege de naam een zeer belangrijke plek voor Hans. Het hotel is een weelde aan luxe, althans voor onze begrippen. En het uitzicht is eindeloos: zodra het een beetje helder is kijken we uit over Ushuaia en het Beagle kanaal.






De eilanden in het Beagle kanaal zijn het meest interessant. Al duizenden jaren geleden werden ze bewoond door de Yamana, een nomadenvolk dat per boot aan eilandhopping deed. De eilanden waren de bridges tussen  Argentinie, waar het hout het beste was, en Chili, waar veel guanaco´s leefden. Compleet naakt reisden zij het gebied door. Een fantastische manier om af te vallen: ze hadden 7000 calorien per dag nodig om in leven te blijven.


Tegenwoordig zijn de eilanden het domein van zeeleeuwen en diverse vogels. We hebben twee boottochtjes gemaakt langs de eilanden en een vogeleiland bezocht. De kolonie aalscholvers was ontroerend mooi.

Oud en Nieuw stelde hier niet zo veel voor. Ook dit feest is een familieaangelegenheid. Met Kerst is er meer vuurwerk afgestoken dan met Nieuwjaar. We hebben ons vermaakt met een fles wijn, boek en toastjes met ´plastic´ kaas. Het leven kan soms zo simpel zijn.