Opgehaald door een privéchauffeur, die later de eigenaar van het complex bleek te zijn. Een weg naar boven, letterlijk uit de rotsen gehakt. Op sommige stukken was er eigenlijk geen sprake meer van een weg.
Eenmaal boven belandden we in een soort paradijs, althans in onze ogen. Prachtige kamers in kleine huisjes tegen de helling gebouwd. Vol met bloemen in een oase van rust. Alleen wat grazende paarden en koeien en dat was het dan.
En dan het restaurant: alsof Gert en Mary hier een dependance hebben. Een eetkamer midden in de natuur, ingericht met een allegaartje aan tafels en stoelen. Super goed eten en voor het eerst geen ¨Gallo Pinto¨ bij het ontbijt (rijst met bonen). Erg prettig ook voor onze lichaamsgeur. We roken namelijk alleen nog maar naar het nationale gerecht.Verder nog een Frans - Tjechisch gezin met 2 kinderen en erg veel Tico´s die overal en nergens aan het werk waren. Dat was het dan. Heerlijk! Hoewel de eigenaar ons grootgrondbezitter leek, regelde hij het wel goed voor z´n gasten en werknemers.
No comments:
Post a Comment