Zaterdag 22 oktober

Na een goede nacht snel even aan het weblog werken. Gisteravond was ik zo moe, dat ik direct in slaap viel. De nieuwe kamer is prima, maar ook hier weer allerlei erg onnodige beperkingen in de afwerking: een klamboe die te klein is, een wc bril die niet op de pot past, een scheefhangende wastafel en als je gaat douchen wordt alles nat, behalve jijzelf. Het is zo onbegrijpelijk dat dit keer op keer weer gebeurt. Ook dit is Afrika.

Voordat de vergaderdag startte zijn Friso en Ward zijn op safari geweest in Namanga, op zoek naar een automaat die mogelijk wel geld verstrekt. Er blijkt een storing te zijn tussen de banken en de ATM. Met een software update is alles opgelost, maar daar is nog geen licentie voor. Dat gaat in ieder geval vandaag niet lukken, was de boodschap…… Er is geen geld dus en we beraden ons op een nieuwe strategie.

Vandaag twee vergaderingen gehad. De eerste was van onze eigen board en deden dat heerlijk buiten, ondertussen genietend van de mooie natuur. Er bloeit van alles, en diverse bomen zijn geel, oranje of paars. Het is prachtig. Zo is vergaderen echt minder erg, hoewel sommigen van ons toch liever binnen zitten, vanwege de efficiëntie.

Vanmiddag de eerste gezamenlijke boardmeeting gehad die voornamelijk in het teken stond van de kennismaking, de 10-jarige geschiedenis van CF en de lessen die we daaruit geleerd hebben. Het was een prettige ontmoeting en iedereen was erg open, waardoor er een mooie basis ligt om de komende week verder te werken aan het strategisch plan en de wijze waarop we samenwerken. In ieder geval zal de onderlinge communicatie, competentie en rollen van de bestuursleden, eigenaarschap en duurzaamheid op de agenda staan. Dit zijn de issues die alle boardleden graag willen bespreken. Een waardevolle ontmoeting!

Morgen een dagje vrij. We gaan met z’n allen naar Amboseli. Een grote club, want naast de bestuursleden gaan Piet en Ria, een broer en zwager, drie vrijwilligers en een staflid mee. Wordt vast leuk!

Karibu CF

Na een zeer vermoeiende nachtvlucht begon de dag in Nairobi op z’n Keniaans. De twee Nederlandse bestuursleden die we zouden ontmoeten (ze hadden een vlucht eerder genomen) waren spoorloos verdwenen. Nergens te bekennen en geen mobiel dat bereikbaar was.



We besloten om eerst maar boodschappen te gaan doen en te pinnen, want dat laatste blijkt in Namanga de laatste dagen niet mogelijk te zijn. Ook in Nairobi werd het lastig. De bank die normaal gesproken altijd wel flappen levert, deed helemaal niets. Ter plekke werd de automaat gevuld, de bonnen vervangen en het apparaat gereset, maar het mocht niet baten. Gelukkig konden er twee mensen geld pinnen met hun visa card. Met een klein beetje geld en zonder de twee vermiste bestuursleden toch maar afgereisd naar Namanga.

Het onthaal in Namanga was overweldigend. Vertegenwoordigers van het Keniaanse bestuur, headteachers, ouders & leerlingen van verschillende scholen stonden ons op te wachten. Er werd gedanst en gezongen en we werden allemaal gehuldigd.


Er was een grote taart gemaakt met welcome CF. Onder een afdak op het grasveld van het hotel hebben we met z’n allen koffie hebben gedronken en nog wat gegeten. En natuurlijk ontbraken de nodige speeches en welkomstwoorden niet. Zo gaat dat hier!



Het was echt super; met Piet en Ria,
de oprichters van CF,
als stralend middelpunt.

Na een uurtje rust zijn we, inmiddels met het voltallige bestuur, gelijk al aan het werk gegaan. Eerst een werkbezoek aan Namanga Primary en vervolgens een eerste vergadering met ons eigen bestuur, waarin Jeroen meedeelde dat hij stopt met het secretariaat van het CF. Zijn werk voor Edukans is onmogelijk meer te combineren met deze functie. Bovendien waren de werkzaamheden hem ook teveel geworden.


Onze reacties waren tweeledig. Aan de ene kant de enorme waardering voor wat Jeroen allemaal gedaan heeft en de zorg hoe we dit op moeten gaan vangen. Aan de andere kant ook de kans die het biedt om meer gelijkwaardigheid te brengen binnen het bestuur en te kijken naar een andere werkwijze met het bestuur in Namanga. Hier zullen we het de komende week nog veel over gaan hebben!

Het was allemaal wel erg veel voor zo’n eerste dag. Er was geen tijd voor acclimatisering en ik had erge behoefte aan een beetje slaap. Maar goed, ik zit er meteen wel weer midden in.

Voor de Namanga-kenners onder de lezers: jullie krijgen allemaal de hartelijke groeten van Paul, Tanei, Lois en consorten. Het weer is prima uit te houden: half bewolkt en als de zon doorkomt is het bloedheet. Het heeft de afgelopen dagen iets geregend, waardoor er weer gras groeit en het gelijk groen oogt, maar het is erg droog hier. Na ons vertrek in mei heeft het niet meer geregend. De scholen in the interior hebben te maken met kinderen die niet meer verschijnen, omdat hun ouders met kids en vee wegtrekken op zoek naar gras en water. Dramatische verhalen dus, vanuit een warm Kenia. Ik ben weer thuis! Karibu.