Leven als een monnik

We slaan Kyoto even over (en komen er later op terug), om onze ervaringen in de tempel te delen. Het is zo'n onvergetelijke ervaring die we graag met jullie delen.

Koyasan, een bergdorp op het schiereiland Wakayama, is in de loop der eeuwen uitgegroeid tot een grote boeddhistische gemeenschap met heel veel tempels. Elke tempel biedt tegenwoordig wel een overnachtingsmogelijkheid. Bij aankomst met de kabeltrein vrezen we het ergste. Wat een toeristen! Dat kan niet goed gaan.

Na inchecken worden we al een beetje vrolijker. Wat een prachtige kamer met een geweldig uitzicht op de tuin! Om 17.30 uur diner, waarin we in badkleding mogen verschijnen.
Gezien de temperatuur (het is hier echt heel erg koud) en bij het idee om met allerlei vreemden in badkleding aan tafel te zitten, besluiten we toch om in spijkerbroek te gaan.


We verzamelen op het afgesproken tijdstip in de gang en worden naar een kamer geleid. Maar in plaats van een grote lange tafel, staat er een prachtige dis voor ons uitgestald in een privékamer. De petroleumkachel staat aan, het is er heerlijk warm, en de aankleding van het buffet en van de kamer is beeldschoon. We moeten er allebei van huilen.
Het eten is bijzonder lekker. Volledig vegetarisch en zo divers aan smaken.

Na het eten, terug op onze kamer, moeten we natuurlijk nog wel even onze mooie pakjes passen.

Om 6.30 uur zijn we getuige van de ochtendceremonie. Een simpele soort meditatie, waarin een monnik een verhaal zingt, ondertussen af en toe op de klankschalen slaat en gebruik maakt van een soort cimbaal.
Na afloop volgt het ontbijt, weer in een privékamertje. Weliswaar veel eenvoudiger dan het diner, maar ook nu weer ongelooflijk smakelijk.

Wat een geweldige ervaring! Alsof we het van te voren zo gepland hebben, maar het is toch echt toeval: we vieren deze dag onze 12,5 jarige liefde voor elkaar.