Cuenca

Op een gammel stoeltje, met een zo mogelijk nog gammeler toetstenbord, schrijven we aan ons blog. Allebei op een andere computer aan een ander bericht. Ergernis ligt anders snel op de loer :-).
Het is de derde dag in Cuenca. Een middelgrote plaats midden in de Andes. Ook hier is het hoog, zo'n 2500 meter en dat merk je.

We vinden de stad leuker dan Quito; het is hier rustiger, schoner en er staan minstens zulke mooie Koloniale gebouwen als in Quito. Het is hier ook wat gemoedelijker en er heerst een meer relaxte Zuid-Amerikaanse sfeer. Ach ja en dan kan het ook gebeuren dat je naar een museum gaat voor moderne kunst, en dat je naar de collectie moet zoeken. Zaal na zaal is leeg, maar gelukkig toch nog 3 ruimtes waar wat te zien is. En het gebouw, met al z'n binnenplaatsen, is prachtig.

Op ongeveer 30 kilometer afstand ligt het Parque Nacionale Cajas. Onderweg van Guayaquil naar Cuenca rijden we er al doorheen. Zondagochtend 08.00 uur haalt de taxichauffeur ons op om ons te droppen bij het registratiepunt. We mogen onze naam, paspoortnummer, leeftijd en nationaliteit daar achterlaten. Voor de statistieken, nemen we aan, want er is verder niemand die controleert of je het gigantische grote gebied weer verlaat. Een kaart van het gebied is niet voorradig. Er is wel een aantal gemarkeerde routes aangegeven, dat dan weer wel. We doen het dus met de markering, een foto van de kaart (lang leve het digitale tijdperk) en de GPS van Hans. Tja, en dan gaat het om vertrouwen...

We plannen om eerst een rondwandeling te maken langs een groot meer en daarna nog 2,5 uur verder te lopen naar een punt op de weg waar de chauffeur ons komt halen. Hoewel we af en toe wat stijgen en dalen, is dit normaal gesproken prima te doen. Maar de hoogte (ca 3900 meter) nekt me. Een paar stappen stijgen en ik word zo duizelig als wat. Pap in de benen en een loodzwaar gevoel. Voetje voor voetje schuifelen we langs het meer en maken we de meest prachtige foto's. De wandeling rond het meer weten we te voltooien, maar het punt op de weg waar we hebben afgesproken met de chauffeur gaan we niet halen. Gelukkig hebben we een telefoonnummer. Dat is reuze handig als de mobieltjes geen bereik hebben en de dame achter de receptie geen 06 nummers kan bellen. Gelukkig komt er een bus langs, die ons een mega dure lift verschaft ($4,-). En dan komt het allemaal toch weer goed :-).

Vandaag kaartjes gekocht voor de busreis morgenochtend vroeg naar Macas. Volgens de dame van ons vorige hotel moet het een prachtige tocht zijn. Het is altijd weer afwachten of het genieten van de mooie uitzichten het wint van de angst om met bus en al het ravijn in te storten. Ik hoop altijd maar weer dat de chauffeur 's avonds ook heelhuids thuis wil komen. Morgen dus naar Margarita. We zijn benieuwd wat we daar aantreffen. Het wordt vast wel weer erg leuk. Kan niet missen.